وضعيت اثربخشي كيفيت محتواي آموزش الكترونيكي دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

مقدمه: در استفاده از آموزش هاي الكترونيكي در دانشگاه هاي علوم پزشكي، كيفيت محتواي الكترونيكي و يادگيري آن ها موضوع مهمي به شمار مي آيد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي وضعيت اثربخشي كيفيت محتواي آموزش الكترونيكي دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي مشهد بود. روش بررسي: روش مطالعه توصيفيپيمايشي، و جامعه آماري شامل كليه اعضاي هيأت علمي دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 13951394 به تعداد 55 نفر بود. باتوجه به محدود بودن جامعه پژوهش، از نمونه گيري به روش سرشماري استفاده شد. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت تعيين اعتبار ابزار از روايي محتوايي، و پايايي پرسشنامه با ضريب آلفاي كرونباخ براي مؤلفه هاي آن به ترتيب برابر 0.73، 0.70، 0.85، 0.70، 0.72 و 0.65 بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از سطح توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و استنباطي (تي تك نمونه اي) استفاده گرديد. نتايج: در مؤلفه »اهميت «، ميانگين نمونه مورد نظر از ميانگين فرضي با توجه به نقطه برش 80 درصدي به طور معناداري بيشتر مي باشد(5.09=(54)t). اما در مؤلفه هاي ديگر، مانند مؤلفه »علاقه يادگيرنده « (3.89 =(54)t)، مؤلفه »سودمندي « (3.54 =(54)t)، مؤلفه »قابليت يادگيري « (15.01 =(54)t)، و در نهايت مؤلفه »انعطاف پذيري « (2.48 =(54)t)، چون ميانگين آنها از نمونه مورد نظر ميانگين فرضي كمتر مي باشد و معنادار نبودند. نتيجه گيري: از ميان مؤلفه هاي كيفيت محتوايي آموزش الكترونيكي، مؤلفه هاي »علاقه فراگيرنده «، »سودمندي «، »قابليت يادگيري « و »انعطاف پذيري « وضعيت مطلوبي نداشتند، و فقط مؤلفه »اهميت « داراي شرايط مطلوبي بود.