بررسي ميزان كفايت بخش دندانپزشكي كودكان دانشكده دندانپزشكي يزد در آموزش دانشجويان، از ديدگاه دانشجويان در سال تحصيلي 95-1394

ارزشيابي شيوه هاي آموزشي در رشته هاي مختلف علوم پزشكي، به دليل نقش مهم آن در تربيت نيروهاي متخصص حرفه اي، از حساسيت ويژه و بالايي برخوردار است. رشته دندانپزشكي نيز يكي از شاخه هاي مهم علوم پزشكي است كه نيازمند كسب مهارت هاي علمي و حرفه اي بالاست.يكي از شيوه هاي عملي جهت ارزيابي كيفيت آموزش هاي باليني در رشته دندانپزشكي، بررسي نظرات دانشجويان اين رشته به عنوان مخاطبان اصلي مي باشد. لذا اين مطالعه به منظور تعيين نگرش دانشجويان از آموزش مهارتهاي باليني بخش دندانپزشكي كودكان دانشكده دندانپزشكي يزد در سال تحصيلي 951394 انجام شد. مواد و روشها: در اين مطالعه مقطعي، 59 نفر از دانشجويان دوره عمومي سال پنجم و ششم دانشكده دندانپزشكي، در بخش دندانپزشكي كودكان دانشگاه علوم پزشكي يزد شركت داشتند. پرسشنامه اي حاوي 21 سوال سه گزينه اي در هشت گروه مهارت باليني دندانپزشكي كودكان در اختيار دانشجويان قرار گرفت. تحليل داده ها با استفاده از آزمون من ويتني (Mann whitney)در نرم افزار SPSS انجام شد. يافته ها: بيشترين ميزان موفقيت در زمينه پروفيلاكسي و فلورايد تراپي(7/79)، فيشورسيلانت وترميم هاي رزيني پيشگيرانه PRR ، انجام تزريق انفيلتراسيون، انجام تزريق بلاك و كمترين در زمينه گذاشتن روكش استنلس استيل(SSC)،انتخاب case فضانگهدارو طراحي نوع فضا نگهدار بوده است. ميزان موفقيت درآموزش طرح درمان،كنترل رفتار كودك،پروفيلاكسي و فلورايد تراپي،تهيه حفره ترميمي و ملاحظات آن وانتخاب ماده ترميمي با جنس افراد معني دار بود. نتيجه گيري: ميزان موفقيت در ايجاد مهارت روكش استنلس استيل (SSC) ،انتخاب case فضانگهدار و طراحي نوع فضا نگهداراز منظر دانشجويان، كافي نبوده است لذا لازم است در امر آموزش اين مهارت ها دركوريكولوم دوره دكتراي عمومي دندانپزشكي تاكيد بيشتري انجام گيرد.