طراحي ساختار آزمون جامع عملي پايان دوره مقطع كارشناسي رشته پرستاري: يك آينده پژوهي دلفي

مقدمه: ارزشيابي از اصول فرآيندهاي آموزشي است، كه آموزش را از يك حالت ايستا به مسيري پويا هدايت مي نمايد. يكي از انواع ارزشيابي كه اخيرا در مقطع كارشناسي رشته پرستاري لحاظ شده، آزمون جامع پايان دوره است اما ساختار آن تعيين نشده و بر عهده دانشگاه ها گذاشته شده است لذا هدف اين مطالعه طراحي ساختار آزمون جامع عملي پايان دوره مقطع كارشناسي رشته پرستاري است. روش بررسي: اين پژوهش از نوع دلفي كلاسيك اصلاح شده در طي 2 مرحله در سال 1395 انجام پذيرفت. جامعه پژوهش شامل اعضاي هيئت علمي دانشكده پرستاري مامايي، سوپروايزران آموزشي و سر پرستاران ، پرستاران و دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مشهد بودند كه به روش مبتني بر هدف، 36 نفر انتخاب و وارد مطالعه شدند. در مرحله اول، شاخص ها و مولفه هاي آزمون جامع از طريق مرور متون استخراج و در مرحله دوم طي 3 راند (حضوري و غيرحضوري) ساختار آزمون جامع تدوين شد. داده ها بر اساس درصد توافق و IQR تجزيه و تحليل شد. نتايج: در اين مطالعه، ساختار كلي آزمون جامع در قالب چهار بخش: محتوي، روش ارزشيابي، شرايط برگزاري آزمون و ملاك هاي قبولي آزمون جامع تدوين شد. محتوي شامل دروس پرستاري بزرگسالان سالمندان، كودك بيمار و سالم، بهداشت مادر و نوزاد، سلامت فرد، خانواده و جامعه، روانپرستاري و اخلاق بود. روش هاي آسكي و داپس به عنوان مناسب ترين روش هاي ارزشيابي مهارت هاي باليني انتخاب گرديدند. نمره قبولي، بر اساس روش نمره ثابت، 14 در نظر گرفته شد. علاوه بر آن در خصوص ملاك هاي قبولي و مردودي، مراكز مناسب آزمون، مدت زمان، زمان اجرا و تيم اجرايي آزمون تصميم گيري شد. نتيجه گيري: شاخصهاي آزمون جامع كه با نظر صاحبنظران پرستاري و آموزشي، رويه هاي جهاني و شرايط بومي كشور تنظيم شده مي تواند مورد استفاده دانشكده هاي پرستاري و مامايي قرار گيرد تا به دستيابي به اهداف مد نظر از اين ارزشيابي كمك شود.