ميزان سطح سرمي آلومينيوم بيماران آلزايمري با شدت بيماري و مقايسه آن با افراد سالم

مقدمه: بيماري آلزايمر يك اختلال تحليل برنده عصبي است كه با اختلالات شناختي، رفتاري و حركتي همراه است. مهم ترين علامت اين بيماري ياد زدودگي است كه باعث مشكلات عديده در انجام عملكردهاي روزمره افراد مبتلا مي گردد. با توجه به چند عاملي بودن اين بيماري و وجود عوامل متعدد ايجادكننده آن، به نظر مي رسد كه سطوح سرمي برخي فلزات ممكن است در ايجاد آلزايمر نقش داشته باشد. يكي از اين فلزات آلومينيوم مي باشد. هدف از اين تحقيق بررسي ميزان آلومينيوم سرم با شدت بيماري از سوئي و مقايسه ميران آن در سرم بيماران آلزايمري افراد سالم از سوي ديگر است. مواد و روش ها: در يك مطالعه توصيفي مقطعي، 50 بيمار با تشخيص قطعي بيماري آلزايمري توسط مقياس زوال كليGlobal deterioration scale(GDS) از نظر شدت بيماري مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان آلومينيوم سرمي به روش جذب اتمي در هر بيمار و افراد گروه كنترل(به تعداد 50 نفر) اندازه گيري گرديد. در نهايت ارتباط بين ميزان آلومينيوم و شدت بيماري و نيز سن افراد مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: ميزان آلومينيوم سرمي در دو گروه بيمار و شاهد به ترتيب ug/L 12±17/37 و ug/L30±83/23(P=0.006) بود. هم چنين سطح سرمي آلومينيوم در بيماران با شدت بيماري ارتباط معني داري داشت(P 0.001, r=0.913). بحث و نتيجه گيري: تحقيق حاضر نشان داد كه بين ميزان سرمي آلومينيوم بيماران آلزايمري و افراد سالم تفاوت معني داري وجود دارد و فلز آلومينيوم به عنوان يكي از عوامل محيطي تاثيرگذار در ايجاد آلزايمر و نيز شدت آن مي تواند نقش داشته باشد.