بررسي اثر ضد باكتريايي عصاره‌ هيدروالكلي آنغوزه، زنيان و نعناع فلفلي بر باكتري‌ هاي استاندارد استافيلوكوكوس اورئوس حساس و مقاوم به متي‌سيلين، اشريشياكلي O157H7 و سالمونلا تيفي‌موريوم

مقدمه: افزايش مقاومت دارويي عليه آنتي بيوتيك ها در اكثر باكتري ها منجر به توسعه تركيب هاي ضد ميكروبي طبيعي شده است. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير ضد باكتريايي عصاره هاي هيدروالكلي آنغوزه، زنيان و نعناع فلفلي برسويه هاي بيماريزاي استاندارد مي باشد. مواد و روش ها: عصاره گيري از گياهان فوق به روش خيساندن انجام شد. جهت بررسي اثر عصاره هيدروالكلي گياهان فوق بر روي باكتري هاي استاندارد استافيلوكوكوس اورئوس حساس و مقاوم به متي سيلين، اشريشياكلي O157H7و سالمونلا تيفي موريوم، از روش هاي رقيق سازي در چاهك، ديسك ديفيوژن و ميكرودايلوشن استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش: حداقل غلظت بازدارندگي رشد عصاره هاي آنغوزه، زنيان و نعناع فلفلي بر استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين به ترتيب 25، 50 و 25/3 ميلي گرم بر ميلي ليتر و بر استافيلوكوكوس اورئوس حساس به متي سيلين به ترتيب 25، 25 و 25/3 ميلي گرم بر ميلي ليتر تعيين شد. حداقل غلظت بازدارندگي رشد عصاره هاي زنيان و نعناع فلفلي بر اشريشياكلي O157H7 به ترتيب 50 و 25 ميلي گرم بر ميلي ليتر اندازه گيري شد در حالي كه عصاره آنغوزه هيچ گونه تاثيري بر روي رشد اين باكتري نداشت. هم چنين حداقل غلظت بازدارندگي عصاره نعناع فلفلي بر سالمونلا تيفي موريوم 5/12 ميلي گرم بر ميلي ليتر مي باشد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده و در مقايسه با كنترل مثبت استفاده از اسانس ها و عصاره هاي اين گياهان جهت كنترل رشد باكتري هاي استافيلوكوكوس اورئوس حساس و مقاوم به متي سيلين، اشريشياكلي O157H7 و سالمونلا تيفي موريوم پيشنهاد مي شود.