تبيين تجارب سازگاري روانشناختي و اجتماعي دختران جوان پيرامون تجربه شكست عاطفي: يك مطالعه كيفي

مقدمه: روابط عاطفي افراد در زندگي در بسياري از مواقع ممكن است به شكست عاطفي در يكي از طرفين منجر شود.سازگاري روان شناختي و اجتماعي پس از شكست هاي عاطفي به افراد كمك مي كند تا به زندگي متداول خود سريعتر بازگردند. هدف اين پژوهش تبيين تجارب سازگاري روان شناختي و اجتماعي دختران جوان پيرامون تجربه شكست عاطفي است. روش كار: رويكرد اين پژوهش، كيفي از نوع پديدار شناسي توصيفي است. جامعه پژوهش حاضر دختراني بودند كه به مركز سلامت شهرداري در منطقه هشت تهران و براي مشاوره تكميلي مراجعه كردند. روش نمونه گيري به صورت هدفمند انجام شد. ابزار پژوهش مصاحبه نيمه ساختار يافته بود. نمونه گيري با 17 نفر از دختراني كه تجربه شكست عاطفي داشته و به سازگاري رسيده اند بودند به اشباع نظري رسيد. داده ها از طريق روش هفت مرحله اي كلايزي تحليل شدند. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل محتوا، نشان دهنده يك درون مايه اصلي، سه طبقه اصلي كه شامل احساسات منفي و بلا تكليفي بعد از جدايي، پيامد هاي جسماني، منابع حمايتي و كفايت يابي در حل مشكلات است. نتيجه گيري: با توجه به نتيجه كلي پژوهش حاضر، رسيدن به سازگاري از طريق مطالعه كتاب و مراجعه به متخصص، باز تعريف اهداف زندگي، حضور در جمع دوستان، انجام فعاليت هاي تفريحي و ورزشي و بازگشت به انجام فعاليت هاي روزمره زندگي امكان پذير است.