طراحي مدل پيش بيني رضايت جنسي بر اساس طرحواره هاي جنسي و تمايزيافتگي خود در زوجين

مقدمه: رابطه‌ و رضايت جنسي به‌ عنوان فشارسنج هيجاني در روابط زوجين عمل مي‌كند به طوري كه مي‌تواند منعكس‌كننده رضايت زوجين از جنبه‌هاي ديگر رابطه زناشويي آنها باشد، پژوهش حاضر با هدف طراحي مدل پيش بيني رضايت جنسي بر اساس طرحواره هاي جنسي و تمايزيافتگي خود در زوجين انجام شد. روش كار: روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش كليه زوجين ساكن شهرستان بوكان در سال 1398 بودند كه از بين آنها 500 نفر از زوجين بر اساس فرمول كوكران و به روش نمونه‫گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس هاي طرحواره هاي شناختي در بافت جنسي، تمايزيافتگي خود و رضايت جنسي لارسون بودند. تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي كولموگوروف-اسميرنوف، معادلات ساختاري و ضرايب مسير به كمك نرم افزار PLS انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه مدل ساختاري پژوهش برازش قابل قبولي با داده هاي پژوهش دارد. شاخص ضريب تعيين نشان دهنده قدرت پيش‌بيني متغير وابسته(رضايت جنسي) از روي متغيرهاي مستقل(طرحواره هاي جنسي و تمايزيافتگي) مي‌باشد. نتايج تحليل مسير حاكي از آن است كه مقدار ضريب تعيين رضايت جنسي برابر با 0.798 مي ‌باشد كه بيانگر اينست بدون در نظر گرفتن ساير متغيرها، متغيرهاي تمايزيافتگي خود و طرحواره هاي جنسي قادر به تبيين حدود 0.80 از تغييرات رضايت جنسي مي باشند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج يافته ها، زوج درمانگران مي توانند براي بهبود مشكلات و تعارضات جنسي زوجين، از اين رويكرد در مداخلات خود جهت درمان طرحواره هاي جنسي منفي و همچنين افزايش سطح تمايزيافتگي در زوجين استفاده كنند.