بررسي تاثير آموزش مهارت مقابله با استرس بر عملكرد شغلي بهورزان شهرستان ايلام در سال 1393

مقدمه: افزايش كارايي و بهره وري در هر سازماني به خصوص در مراكز بهداشتي و درماني كه در معرض استرس شغلي بيشتري قرار دارند مستلزم توجه بيشتري به نيروي انساني است. لذا با توجه به اهميت كار بهورزان در ارتقاء سيستم بهداشتي كشور پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت هاي مقابله با استرس بر عملكرد شغلي بهورزان انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف و نتيجه كاربردي از نوع مطالعات مداخله اي نيمه تجربي و نظر روش انجام پيمايشي با دو گروه آزمايش و كنترل مي باشد، جامعه آماري پژوهش شامل كليه بهورزان شاغل در خانه هاي بهداشت شهرستان ايلام در سال 1393 است كه تعداد آن ها 60 نفر مي باشند و با توجه به محدود بودن جامعه پژوهش از روش سرشماري استفاده شده است و به صورت تصادفي به دو گروه 30 نفره كنترل و آزمايش تقسيم شده اند. سپس به گروه آزمايش آموزش هاي مقابله با استرس ارائه شده است. در اين پژوهش داده هاي استخراج شده از پرسش نامه هاي استرس شغلي و عملكرد شغلي با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون و تحليل كوواريانس تحليل شده است. يافته هاي پژوهش: نتايج پژوهش نشان داد كه بين استرس شغلي و عملكرد شغلي در بهورزان در سطح خطاي كمتر از 5 درصد همبستگي معكوس و معنادار وجود دارد. هم چنين نتايج نشاد داد آموزش مهارت هاي مقابله با استرس بر مولفه هاي حمايت، بازخورد، وضوح نقش و عملكرد شغلي كلي در بهورزان در سطح خطاي كمتر از 1 درصد و بر مولفه انگيزه در بهورزان در سطح خطاي كمتر از 5 درصد موثر بوده است. اما آموزش مهارت هاي مقابله با استرس بر مولفه هاي توانايي و اعتبار در عملكرد شغلي بهورزان در سطح خطاي كمتر از 5 درصد موثر نبوده است. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اثبات تاثير آموزش مهارت هاي مقابله با استرس بر عملكرد شغلي بهورزان، پيشنهاد مي شود كارگاه هاي آموزش مهارت هاي مقابله با استرس براي كاركنان مراكز بهداشتيدرماني و بهورزان به طور مستمر انجام شود.