بررسي ارتباط بين توانمندسازي روان شناختي و كيفيت زندگي كاري با فرسودگي شغلي در بين كارشناسان بهداشت حوزه معاونت بهداشتي استان ايلام در سال 1393

مقدمه: امروزه فرسودگي شغلي و متغيرهاي موثر در كاهش يا افزايش آن به عنوان يكي از مباحث مهم در حوزه مديريت منابع انساني است. بنا بر اين بررسي ارتباط متغيرهاي كليدي توانمندي روان شناختي و كيفيت زندگي كاري با فرسودگي شغلي كاركنان در حل مسائل و معضلا ت منابع انساني و بالندگي سازمان ها موثر مي باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي همبستگي است جامعه آماري پژوهش تمام كارشناسان بهداشت شاغل در حوزه معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي ايلام در سال 93 است. تعداد 148 نفر از آنان به روش طبقه اي با استفاده از جدول كرجسي و مورگان(1970) به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسش نامه هاي استاندارد توانمندي روان شناختي اسپريتزر(1995)، كيفيت زندگي كاري والتون(1973)، فرسودگي شغلي ماسلاچ(1985) و چك ليست محقق ساخته بوده است. از نرم افزار SPSS vol.22، روش آمار توصيفي براي محاسبه ميانگين و جداول مربوطه و روش هاي آمار استنباطي كولموگروف اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي و جدول آناليز واريانس جهت تحليل داده ها استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش: بين توانمندسازي روان شناختي و فرسودگي شغلي كارشناسان بهــداشت رابــطه معكــوس و معنــاداري r=0.280 وجود دارد. از ميان ابعاد توانمندسازي فقطt متناظر با بتاي احساس معناداري در شغل با ضريب 314/0 در سطح خطاي كمتر 5 درصد معنادار است. هم چنين بين كيفيت زندگي كاري و فرسودگي شغلي كارشناسان بهداشت رابطه معكوس و مـــعناداري r=0.154 وجود دارد و از ميان ابعاد كيفيت زندگي كاري فقطt متناظر با بتاي تامين فرصت رشد با ضريب 379/0 در سطح خطاي كمتر از 5 درصد معنادار است. بحث و نتيجه گيري : نتايج، اهميت انجام مداخلات موثر در زمينه اجراي برنامه هاي آموزشي توانمندسازي كاركنان و بهبود كيفيت زندگي كاري با تاكيد بر ابعاد احساس معني داري شغل و تامين فرصت رشد در جهت پيشگيري از فرسودگي شغلي كارشناسان بهداشت توسط مديران و برنامه ريزان اين حوزه را نشان مي دهد.