دانشجويان سال اول پزشكي از منتورهايشان چه مي‌پرسند: نتايج يك مطالعه 4 ساله

مقدمه: ورود به دانشگاه با توجه به تغيير محيط آموزشي، حجم و سختي دروس و دوري از خانواده باعث به وجود آمدن استرس و تنش در دانشجويان سال اول مي شود كه مي تواند منجر به افت تحصيلي، آسيب هاي روحي، افسردگي و تغيير سبك زندگي آنان گردد. هدف از اين مطالعه بررسي مشكلات دانشجويان پزشكي سال اول، دسته بندي آنها و بررسي سير اين مشكلات در طي يك سال است. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه كيفيكمي است كه در سال هاي97-1393 انجام شد .جامعه هدف آن گروهي ازدانشجويان سال 3 و 4 پزشكي هستند كه به عنوان منتور در برنامه منتورينگ دانشكده شركت كرده اند. هر 2 هفته در طي سال تحصيلي با منتورها تماس تلفني گرفته شد و در مورد مشكلاتي كه منتي ها (دانشجويان سال اول) مطرح كرده اند و پاسخ هايي كه منتورها ارايه داده اند، سوال پرسيده شد و در فرم هايي ثبت شد. با مراجعه به مطالب فرم ها، كدها در مرحله اوليه استخراج گرديد و بعد بر اساس مشابهت موردهاي موجود بين اين كدها، طبقه بندي صورت گرفت و تعداد مطرح شدن مضامين و سير تغييرات آنها به تفكيك جنسيت گزارش شد. نتايج: در طي 4 سال اجراي برنامه، 3420 عدد فرم جمع آوري شد و مورد بررسي قرار گرفت. سوالات و مشكلات دانشجويان سال اول در اين مطالعه در 4 گروه مشكلات درسي، روانياجتماعي، الگوپذيري و سازماني طبقه بندي شدند. مشكلات درسي در طول سال بيشترين تعداد سوالات و سپس مسايل رواني-اجتماعي بيشترين را به خود اختصاص دادند. موارد مطرح شدن روانياجتماعي و الگوگيري در طول سال افزايش يافت در حاليكه موارد درسي و سازماني سير نسبتاً ثابتي در طول سال تحصيلي داشتند. نتيجه گيري: اين نتايج ضرورت سيستم حمايتي در زمينه هاي درسي (تامين منابع علمي مناسب، روش هاي يادگيري و مطالعه، مديريت زمان و برنامه ريزي درسي)؛ زمينه هاي روانياجتماعي (افزايش مهارت هاي مديريت روابط بين فردي، مديريت استرس، مهارت تعادل در درس و زندگي شخصي و بهبود فضاي خوابگاه ها) و توجه به ايجاد الگوهاي مناسب (Role model) براي دانشجويان پزشكي را تاكيد مي كند