ارزيابي تيمار نوزادي مايكوتوكسين هاي زيرالنون و آلفازيرالنول بر بلوغ و عملكرد توليدمثلي موش هاي سوري ماده

مقدمه: مطالعات نشان داده اند كه تجويز تركيبات شبه استروژني در دوره هاي بحراني و حساس زندگي مي تواند اثرات سويي را بر تكوين و عملكرد سيستم توليدمثلي داشته باشند. در اين تحقيق، اثرات تيمار نوزادي مايكو استروژن هاي زيرالنون و آلفازيرالنول بر زمانبندي آغاز بلوغ و شاخصه هاي توليدمثلي از قبيل چرخه استروس و محتوي فوليكولي تخمدان در موش هاي سوري ماده بررسي گرديد. مواد و روش ها: نوزادان در روزهاي 1تا 5 پس از تولد با روش زيرجلدي با روغن كنجد، استراديول بنزوات(20 ميكروگرم/كيلوگرم وزن بدن)، زيرالنون(2/0، 1 و 2 ميلي گرم/كيلوگرم وزن بدن) و آلفازيرالنول(2/0، 1 و 2 ميلي گرم/كيلوگرم وزن بدن) تيمار شدند. موش هاي كنترل بدون تيمار بودند. بازشدگي واژن(نشانه آغاز بلوغ) و چرخه استروس از روزهاي 23 تا70 پس از تولد بررسي شدند. به علاوه حيوانات در روز 70 پس از تولد كشته شده و خون و تخمدان آن ها جمع آوري شد. يافته هاي پژوهش: بلوغ زودرس، اختلال در چرخه استروس و كاهش محتوي فوليكولي تخمدان ها به طور معني داري در گروه هاي استراديول بنزوات، 2/0 و 1 زيرالنون و 2 /0 و 1 آلفازيرالنول مشاهده گرديد. همين طور سطوح هورمون هاي استراديول و LH مختل گرديد. بحث و نتيجه گيري: نتايج تيمارنوزادي موش هاي ماده با مايكو استروژن ها منجر به بلوغ زودرس همراه با اختلال عملكرد توليدمثلي گرديد. اين تغييرات مي توانند به علت نقصان در برخي اجزاي محور هيپوتالاموس-هيپوفيز-گناد به ويژه نورون هاي حساس به استروژن در هيپوتالاموس باشند.