طراحي مهاركننده دارويي آنزيم سيكلو اكسيژناز 2 جهت كاهش التهاب و درد

مقدمه: در مطالعه پيش رو، به منظور كاهش عوارض جانبي داروهاي ضد التهابي و افزايش اختصاصيت آن ها، از طريق زيست شناسي محاسباتي و دانش بيوانفورماتيك، مهاركننده دارويي جديدي طراحي شد. مواد و روش ها: به اين منظور ابتدا 150000 تركيب با خاصيت دارويي از پايگاه داده ZINC و هم چنين فايل مربوط به ساختار آنزيم سيكلواكسيژناز 2، از پايگاه داده(Research Collaboratory for Structural Bioinformatics) RCSB استخراج شدند. پس از آماده سازي آن ها، تمام اين تركيبات شيميايي با آنزيم مورد نظر به منظور انتخاب بهترين مهاركننده دارويي(ليگاند)، داك شدند. يافته هاي پژوهش: پس از بررسي محاسبات،10 تركيب از ليگاندهايي كه حاصل عمل داكينگ بودند، بر اساس انرژي آزاد گيبس(كمترين ΔG ) انتخاب شدند. بر اساس نتايج به دست آمده از عمل داكينگ، اتصال مهاركننده به آنزيم سيكلواكسيژناز 2، موجب تغيير كنفورماسيوني آنزيم، كاهش انرژي پتانسيل و افزايش پايداري كمپلكس مهاركننده آنزيم شد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده در اين تحقيق، تركيبات مي توانند با قرارگيري در جايگاه فعال آنزيم، التهاب و درد را در بيماري هاي مختلف التهابي، بر اساس اختصاصيت بيشتر و در نهايت توكسيسيتي كمتر، كاهش دهند.