بررسي اثر گليسيريزيك اسيد بر فوليكول هاي بافت تخمدان در موش هاي سوري مدل سندرم تخمدان پلي كيستيك

مقدمه: سندرم تخمدان پلي كيستيك(PCOS) به عنوان مهم ترين دليل عدم تخمك گذاري و شايع ترين اختلال اندوكرين در سنين باروري زنان مي باشد. گليسيريزيك اسيد از مهم ترين ساپونين هاي گياه شيرين بيان است. با توجه به اثرات كاهش دهنده توليد آندروژن و آنتي اكسيداني گياه شيرين بيان، هدف از اين مطالعه بررسي اثر گليسيريزيك اسيد بر فوليكول هاي بافت تخمدان در موش هاي سوري مدل سندرم تخمدان پلي كيستيك مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي تعداد 28 سر موش سوري به 4 گروه مساوي تقسيم شدند. شاهد سالم، شاهد PCOSو تجربي PCOSتيمار شده با گليسيريزيك اسيد(غلظت هاي 25 و 50 ميلي گرم بر كيلوگرم). سندرم تخمدان پلي كيستيك در گروه هاي شاهد PCOSو تجربي PCOS با يك بار تزريق عضلاني استراديول والرات القاء شد. گليسيريزيك اسيد به صورت داخل صفاقي به گروه هاي تجربي PCOS به مدت 16 روز تزريق شد. محلول سالين به حيوانات گروه شاهد و شاهد PCOS تزريق شد. در پايان دوره تزريق، نمونه بافتي تخمدان توسط هماتوكسيلين ائوزين رنگ آميزي و تغييرات هيستولوژيك بررسي شد. داده ها توسط آزمون هاي آماري آناليز واريانس يك طرفه و توكي تحليل شد. يافته هاي پژوهش: تعداد فوليكول هاي پري آنترال، فوليكول هاي آنترال و جسم زرد در گروه PCOS تيمار شده با غلظت 50 ميلي گرم بر كيلوگرم گليسيريزيك اسيد در مقايسه با گروه شاهد PCOS به طور معني داري افزايش و تعداد فوليكول هاي كيستيك به طور معني داري كاهش يافت(P 0.05). بحث و نتيجه گيري: گليسيريزيك اسيد با اثر حفاظتي بر بافت تخمدان در بهبود علائم فوليكولي سندرم تخمدان پلي كيستيك موثر است.