بررسي ويژگي هاي روانسنجي مقياس فاجعه آميزي درد در بيماران ايراني مبتلا به درد مزمن

مقدمه: فاجعه آميزي درد به عنوان يكي از متغيّرهاي مهم روان شناختي مؤثر در فرآيند تبديل درد حاد به درد مزمن ناتوان كننده مطرح شده است. پژوهش حاضر با هدف وارسي ويژگي هاي روانسنجي (پايايي و روايي) نسخه فارسي مقياس فاجعه آميز كردن درد (PCS) در بيماران ايراني مبتلا به درد مزمن انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه توصيفي مقطعي حاضر، روي 195 بيمار مبتلا به درد مزمن و به روش نمونه گيري در دسترس انجام شد. شركت كنندگان، پرسشنامه هاي فرم فارسي مقياس فاجعه آميز كردن درد، شدت درد، اختلال در عملكرد، ناتواني جسمي، فاجعه آميزي، افسردگي، اضطراب، عواطف مثبت و منفي و خودكار آمدي درد را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده ها به روش همبستگي پيرسون و تحليل عامل تاييدي و اكتشافي انجام شد. يافته هاي پژوهش: بررسي ساختار عاملي مقياس PCS با استفاده از روش هاي تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي، نشان داد مقياس PCS در قالب دو عامل بزرگ نمايي و نشخوار ذهني/نا اميدي قابل مفهوم سازي است. محاسبه ضريب همساني دروني (a= 0/80- 0/89) و پايايي به روش بازآزمايي با فاصله 14 تا 7 روز ( p 0.001، 81 /0-71 /0=r ) نشان داد كه مقياس PCS و دو خرد مقياس آن (بزرگ نمايي و نشخوار ذهني/نا اميدي) از پايايي مطلوبي برخوردار هستند. محاسبه همبستگي پيرسون بين نمره هاي اين پرسشنامه با مقياس هاي شدت درد، اختلال در عملكرد، ناتواني جسمي، فاجعه آميزي، افسردگي، اضطراب، عواطف منفي، خودكار آمدي درد و عواطف مثبت از اعتبار همگرا و اعتبار واگراي مقياس PCS و 2 خرده مقياس آن حمايت كرد (00۱. p ). بحث و نتيجه گيري: در مجموع، نتايج مطالعه حاضر شواهدي براي صحت اعتبار و پايايي قابل قبول پرسشنامه فاجعه آميز كردن درد در جمعيت ايراني مبتلا به درد مزمن فراهم آورده است.