بررسي تأثير باليني كندر در فاز حاد سكته ي مغزي ايسكميك

مقدمه: سكته ي مغزي ايسكمي شايع ترين علت سكته مغزي مي باشد و مهمترين علائم آن فلج و اختلالات حركتي است. بنابراين شناسايي روشي جهت بهبود اين اختلالات اهميت بسياري دارد. اين مطالعه به منظور بررسي تاثير باليني كندر بر بيماران سكته ي ايسكميك مغزي مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 60 بيمار دچارايسكمي مغزي به صورت تصادفي در دو گروه درمان و شاهد (30 نفره) مورد بررسي قرار گرفتند. در گروه درمان علاوه بر درمان سكته ي مغزي، روزانه 4 عدد كپسول 500 ميلي گرمي حاوي پودر كندر استفاده شد اما در گروه شاهد تنها درمان سكته ي مغزي (بدون كندر) انجام شد. درمان به مدت يك ماه ادامه يافت. پرسشنامه NIHSS (جهت ارزيابي قدرت تكلم و قدرت عضلاني) در آغاز روز هفتم و انتهاي درمان براي هر بيمار تكميل شد. در اين مطالعه آناليز آماري توسط آزمون t، كاي اسكور، من ويتني در نرم افزارSPSS انجام گرديد. يافته هاي پژوهش: نتايج نشان داد تنها در مرحله ي دوم در گروه درمان، ، ميزان بهبودي قدرت عضلاني اندام فوقاني و تحتاني چپ بيماران نسبت به گروه شاهد به طور معني داري افزايش يافت(036/0=P). بحث و نتيجه گيري: اضافه نمودن كندر به درمان بيماران سكته ي مغزي مي تواند در بهبود قدرت عضلاني بيماران دچار ضعف عضلاني در نيمكره غير غالب در فاز حاد اختلال عصبي مؤثر باشد، درحالي كه تأثيري در بهبود قدرت عضلاني اندام هاي سمت راست يا تكلم ندارد.