تأثير برنامه خودمراقبتي مبتني بر الگوي اورم بر بهبود توان خودمراقبتي بيماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش

مقدمه: سرطان كولوركتال از سرطان هاي شايع دستگاه گوارش محسوب مي شود. با توجه به اين كه مهمترين علت مرگ و مير اين بيماران به دليل كاهش توان خود مراقبتي مي باشد. لذا هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير الگوي خودمراقبتي اورم بر توان خودمراقبتي اين بيماران مي باشد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي مي باشد، كه بر روي 70 بيمار مبتلا به سرطان كولوركتال مراجعه كننده به بيمارستان امام رضا كرمانشاه در سال1394 انجام شد. روش نمونه گيري در اين پژوهش نمونه گيري در دسترس بود. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه پژوهشگر ساخته بررسي توان خودمراقبتي بودند. پس از گردآوري اطلاعات لازم، برنامه مراقبتي بر اساس الگوي خودمراقبتي اورم براي بررسي آگاهي، مهارت و توان خودمراقبتي در در دوگروه آزمون و كنترل انجام شد وپس از 2 ماه مداخله مجددا ميزان توان خود مراقبتي در بيماران اندازه گيري شد. يافته ها: ميزان آگاهي، مهارت و توان خودمراقبتي در بيماران قبل از انجام مداخله در حد متوسط و پايين قرار داشت و همچنين تفاوت آماري معني داري را نشان نداد (05/0 p)، اما بعد از انجام مداخله موارد ذكر شده به مقدار متوسط رسيد (05/ p). آزمون ويلكاكسون نشان دهنده موثر بودن اجراي الگوي اورم در اين بيماران بود(001/0=P). نتيجه گيري: بكارگيري الگوي خودمراقبتي اورم، به عنوان روشي جهت افزايش ميزان آگاهي، مهارت و توان خودمراقبتي در بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال مي شود. لذا پيشنهاد مي شود جهت افزايش توان خود مراقبتي اين بيماران به عنوان يك مداخله پرستاري استفاده شود.