جدا سازي باكتري هاي توليد كننده پلاستيك زيست تخريب پذير از خاك هاي آلوده به پساب كارخانه شير ايلام

مقدمه: استفاده از پلاستيك هاي سنتتيك منجر به ايجاد مشكلاتي از قبيل دفن پسماند هاي جامد و همچنين گرم شدن كره زمين مي شود. براي حل اين مشكل استفاده از پليمر هاي زيست تخريب پذير همانند پلي هيدروكسي بوتيرات (PHB) مناسب مي باشد. هدف از اين پژوهش ارزيابي توليد حداكثري پلي هيدروكسي بوتيرات و توليد بيوماس سلولي در شرايط مختلف رشد ازجمله فاكتور هاي دما، منبع كربن، دور شيكر و زمان انكوباسين بود. مواد و روش ها: براي ارزيابي توليد پلي هيدروكسي بوتيرات (PHB) تعداد 10 سويه باكتريايي جدا شده از خاك آلوده به پساب كارخانه شير واقع در شهرك صنعتي ايلام مورد آزمايش قرار گرفتند و وجود PHB در آن ها با استفاده از رنگ آميزي سودان سياه مورد ارزيابي قرار گرفت . در ميان تمامي ايزوله ها، فقط يك سويه باسيلوس داراي PHB بود كه اين سويه با استفاده از تست هاي بيو شيميايي و انجام واكنش PCR و با استفاده از پرايمر اختصاصي به عنوان باسيلوس سرئوس شناخته شد. براي ارزيابي PHB توليد شده از دستگاه GCMASS و FTIR استفاده شد و براي بررسي توليد بيشتر پلي هيدروكسي بوتيرات و توليد بيوماس سلولي، تاثير فاكتور هاي مختلف محرك رشد از جمله دما، منبع كربن، دور شيكر (هوا دهي) و زمان انكوباسيون بررسي شدند. يافته هاي پژوهش: نتايج نشان داد كه شرايط اپتيما براي توليد حداكثري PHB و بيوماس، انكوباسيون در 37 درجه سانتي گراد به مدت 72 ساعت، دور شيكر 150 (دور در دقيقه) و استفاده از گلوكز به عنوان منبع كربن مي باشد و ميزان توليد بيوماس و PHB، 188/0 گرم و 058/0 گرم در ليتر به ترتيب بود. بر اساس نتايج حاصل از GCMass ميانگين توليد PHB سي درصد بود. بحث و نتيجه گيري: با استفاده از منابع كربن ارزان قيمت مي توان توليد اين بيو پليمر را افزايش داد و در صورت توليد صنعتي مي توان اين بيو پليمر را به جاي پلاستيك هاي سنتتيك مورد استفاده قرار داد تا از آلودگي محيط زيست جلوگيري شود.