ارتباط فرسودگي شغلي، حمايت اجتماعي ادراك شده و سرسختي روانشناختي با سلامت روان پرستاران

مقدمه: سلامت روان متاثر از متغيرهاي زيادي است كه از مهمترين آنها مي توان به فرسودگي شغلي، حمايت اجتماعي ادراك شده و سرسختي روانشناختي اشاره كرد. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط ميان فرسودگي شغلي، حمايت اجتماعي ادراك شده و سرسختي روانشناختي با سلامت روان پرستاران انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي -تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه پرستاران بيمارستان هاي دولتي شهر تهران در سال 1394 بودند. در مجموع 400 پرستار به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه هاي فرسودگي شغلي ماسلاچ و جكسون (2008)، حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت و همكاران (1988)، سرسختي روانشناختي كوباسا (1979) و سلامت روان گلدبرگ و هيلير (1979) را تكميل كردند. داده ها با روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با مدل گام به گام و به كمك نرم افزار SPSS19 تحليل شدند. يافته ها: فرسودگي شغلي (37/0=r) با سلامت روان پرستاران ارتباط آماري مثبت و معنادار و حمايت اجتماعي ادراك شده (56/0=r) و سرسختي روانشناختي (53/0=r) با سلامت روان پرستاران ارتباط آماري منفي و معنادار داشتند (01/0 ;P). در يك مدل پيش بين فرسودگي شغلي، حمايت اجتماعي ادراك شده و سرسختي روانشناختي توانستند 9/54 درصد از تغييرات سلامت روان پرستاران را پيش بيني كنند (549/0=R2). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش پيشنهاد مي شود كه مشاوران و درمانگران براي افزايش سلامت روان پرستاران ميزان فرسودگي شغلي آنها را كاهش و حمايت اجتماعي ادراك شده و سرسختي روانشناختي آنها را افزايش دهند.