مهارت هاي ارتباطي و عوامل مرتبط آن در پرستاران بيمارستان هاي آموزشي گيلان سال 94

مقدمه: ارتباط موثر، عنصر حياتي از مراقبت پرستاري كارآمد بحساب مي آيد. اين مطالعه به منظور بررسي مهارت هاي ارتباطي و برخي متغيرهاي دموگرافيك مرتبط با آن در پرستاران انجام شده است. روش كار: مطالعه حاضر از نوع تحليلي مقطعي است كه در آن 210 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي گيلان در سال 1394، كه به روش تصادفي نسبتي انتخاب شدند، مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه استاندارد مهارت هاي ارتباطي بارتون جي بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21، و آمار توصيفي و تحليلي (اسپيرمن، من ويتني يو ،كروس كالواليس) در سطح معني داري (05/0 P ) استفاده شده است. يافته ها: ميانگين كلي و انحراف معيار مهارت هاي ارتباطي پرستاران (45/6 ±66/60) و به تفكيك حيطه ها، مهارت كلامي (18/3±58/21)، مهارت شنود (91/2 ±71/18)، و مهارت بازخورد (57/2±36/20) بود. بين مهارت ارتباطي كلي با مشخصات دموگرافيك سن، وضعيت تاهل، سابقه كار، بخش محل خدمت و نوع استخدام رابطه مثبت و معني داري وجود داشت (05/0 P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، پرستاران از سطح مهارت هاي ارتباطي متوسطي برخوردار بودند. بنابراين توجه مديران پرستاري به برگزاري برنامه هاي آموزشي جهت ارتقاي اين مهارت ها ضروري به نظر مي رسد.