بررسي موانع آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان پرستاري

مقدمه: هدف از آموزش ايجاد سطح مناسبي از دانش و مهارت در دانشجويان پرستاري است. مشكلات آموزشي مانع اصلي ظهور توانايي ها و استعدادهاي بالقوه دانشجويان مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين موانع آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان پرستاري مي باشد. روش كار: اين مطالعه مقطعي تحليلي در سال 94-1393 بر روي 100 دانشجوي پرستاري ترم 4-8 دانشكده پرستاري و مامايي همدان صورت گرفت. نمونه ها به صورت در دسترس انتخاب شدند.اطلاعات لازم به وسيله 4 پرسشنامه محقق ساخته با 32 سوال مشترك (مربوط به 5 حيطه اهداف و برنامه، عملكرد مربي، برخورد با دانشجو، محيط آموزشي، نظارت و ارزشيابي) كه جهت 4 دوره كارآموزي طراحي شده بود جمع آوري گرديد. دانشجويان با استفاده ازمقياس 4 رتبه اي ليكرت به هر سؤال نمره يك تا چهار را اختصاص مي دادند. در هر كارآموزي بر اساس هر حيطه هرچه نمره بيشتري كسب مي شد نشاندهنده كم بودن موانع آموزش باليني در آن كار آموزي بود. بر اين اساس در هر حيطه مقايسه ميانگين نمرات موانع آموزش باليني بين گروه هاي مختلف كارآموزي صورت گرفت. جهت تجزيه تحليل داده ها از SPSS16 استفاده گرديد. يافته ها: اگرچه در هر كارآموزي برخي از موانع آموزش باليني را بيشتر گزارش مي كردند ولي ميانگين نمرات موانع آموزش باليني در هر حيطه بين گروههاي مختلف كارآموزي مشابه بود (P 0/05). نتيجه گيري: در هر پنج حيطه برخي از موانع آموزش باليني مشاهده شد. لذا مربيان، اساتيد، پرسنل باليني و مسئولين برنامه ريزي آموزشي بايد به اين موانع توجه ويژه داشته باشند.