بررسي تاثير برنامه آموزشي بر اساس مدل بزنف در انجام فعاليت جسماني منظم بانوان شاغل در مجتمع آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان

مقدمه: با توجه به شيوع بالاي كم تحركي در ايران به خصوص بين بانوان، مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير برنامه آموزشي بر اساس مدل بزنف در انجام فعاليت جسماني منظم بانوان شاغل در مجتمع آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان اجرا شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك پژوهش نيمه تجربي در سال 1391 بر روي 80 نفر از بانوان شاغل در مجتمع دانشگاه علوم پزشكي همدان كه فعاليت جسماني نا منظم داشتند، بود. نمونه ها به صورت تصادفي از بين افراد انتخاب شد. شركت كنندگان در گروه مداخله در چهار جلسه آموزشي و يك جلسه پياده روي شركت كردند و گروه كنترل، هيچ گونه آموزشي دريافت نكردند. ارزشيابي قبل، يك و دو ماه پس از مداخله از طريق خود گزارش دهي انجام شد. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه خود ساخته براساس سازه هاي مدل بزنف و همين طور پرسشنامه استاندارد فعاليت جسماني استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي پژوهش: ميانگين نمره مربوط به متغير هاي اجزاي مدل بزنف بين گروه مداخله و كنترل شامل آگاهي، نگرش، هنجار هاي انتزاعي و عوامل قادركننده به ترتيب (گروه مداخله : قبل از مداخله :62/50، 64/8، 46/6 و 25/77يك ماه بعد از مداخله : 81/86،48/56، 56/8 و 75/19 دو ماه بعد از مداخله:94/17، 82/53 ، 69/2 و 74/85)در خصوص انجام فعاليت جسماني منظم قبل و بعد از مداخله آموزشي اختلاف معني داري را نشان داد (0/001 P). هم چنين گروه مداخله نسبت به گروه كنترل عملكرد بهتري در خصوص انجام فعاليت جسماني منظم در 2 ماه بعد از مداخله آموزشي داشتند، كه اين اختلاف از لحاظ آماري معني دار بود(0/003=P). بحث و نتيجه گيري: مدل بزنف مي تواند از جمله مدل هاي آموزش بهداشت موثر در جهت بهبود و افزايش عملكرد بانوان شاغل در زمينه انجام فعاليت جسماني منظم طبق استاندارد بين المللي باشد.