بررسي تاثير آموزش تن آرامي پيش رونده عضلاني به زنان باردار گروه پرخطر، بر پيامد نوزادي

مقدمه: بررسي هاي مختلف نشان داده است كه اگر مادران در دوران بارداري دچار استرس هاي هيجاني شديد شوند، فرزندان آنها در معرض خطر انواع مشكلات قرار مي گيرند. در زنان باردار گروه پرخطر احتمال بروز مشكلات جسمي، رفتاري و خلقي در نوزادانشان بيشتر خواهد بود. تاثير آموزش هاي مقابله با استرس از طريق تمرينات تن آرامي در بررسي هاي مختلف نشان داده شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش تن آرامي پيش رونده عضلاني به مادران باردار گروه پرخطر، بر پيامد نوزادي آن ها از جمله ضريب آپگار، وزن، قد، دورسر و زردي بعد از تولد مي باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش كارآزمايي باليني تصادفي، بر روي 150 زن باردار گروه پرخطر مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر شهرضا از سال 1392 تا 1393 انجام شده است. زنان باردار گروه پرخطر به صورت تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. گروه كنترل فقط مراقبت هاي معمول دوران بارداري و گروه مداخله مراقبت هاي معمول دوران بارداري به همراه آموزش تن آرامي به روش پيش رونده عضلاني(جاكوبسن) را دريافت مي كردند. در نهايت بعد از زايمان پيامد نوزادان در هر دو گروه از جمله ضريب آپگار، وزن، قد، دورسر و زردي نوزادي اندازه گيري شد. يافته هاي پژوهش: دو گروه مداخله و كنترل از نظر متغيرهاي دموگرافيك و مامايي تفاوت آماري معني داري نداشته اند(P 0.05). نتايج نشان داد كه بين وزن، قد و دورسر نوزادان گروه مداخله(تن آرامي) در مقايسه با گروه كنترل تفاوت آماري معني داري وجود دارد(P 0.001) ولي بين ضريب آپگار دقيقه اول و پنجم بعد از تولد و زردي نوزادي بين دو گروه تفاوت آماري معني داري مشاهده نشده است(P 0.05). بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، آموزش تن آرامي پيش رونده عضلاني به زنان باردار گروه پرخطر موجب ارتقاء و بهبود سلامتي نوزادان شود. از اين رو مي توان آموزش تن آرامي پيش رونده عضلاني به زنان باردار را يك روش بي خطر و مفيد، در جهت بهبود و ارتقاء سلامت نوزادان توصيه نمود.