بررسي تاثير محل تجمع اكتيويته در بيماران درمان شده با راديوداروي يد-131بر اكسپوژر محاسبه شده در فواصل مختلف از بيمار با استفاده از فانتوم NCAT

مقدمه: يكي از معمول ترين موارد استفاده از ايزوتوپ هاي پزشكي، درمان سرطان و پركاري تيروئيد با استفاده از يد131 است. يد131 در سلول هاي سرطاني تجمع كرده و واپاشي مي كند. بديهي است كه در اين روش درماني، توزيع مكاني و زماني ماده راديو اكتيو در بدن به صورت محسوسي مي تواند متفاوت باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير بالقوه نحوه توزيع يد راديو اكتيو در بدن بر ميزان اكسپوژر محاسبه شده در فواصل مختلف از بدن بيمار مي باشد. مواد و روش ها: اين بررسي با استفاده از فانتوم هاي NCAT بالغ، شبيه سازي مونت كارلو و كد گيت انجام گرفته است. با اعمال اكتيويته يكسان در اندام هاي مورد مطالعه فانتوم، جهت اندازه گيري طيف انرژي و محاسبه اكسپوژر ناشي از اكتيويته مذبور در فاصله يك، دو و سه متري از فانتوم، از شبيه سازي كد گيت استفاده گرديد. بعد از استخراج مقادير اكسپوژر و نمودارهاي شدت انرژي براي پنج اندام مذكور، با استفاده از آزمون كولموگراف اسميرنوف(KS)، تيروئيد را مبنا قرار داده و اختلاف طيف چهار عضو ديگر با آن محاسبه و مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: نتايج شبيه سازي نشان داد كه اكسپوژر ناشي از اكتيويته موجود در پنج اندام مذكور در فاصله يك متر به ميزان قابل ملاحظه اي با يكديگر متفاوت است در حالي كه با افزايش فاصله به دو و سه متر، تفاوت اكسپوژر بسيار كاهش مي يابد. به عبارت ديگر، با افزايش فاصله، تاثير محل تجمع يد راديواكتيو بر اكسپوژر رسيده به فانتوم ناظر به شدت كاهش مي يابد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج شبيه سازي، براي بيماراني كه بعد از ترخيص از فواصل نزديك با ديگران ارتباط خواهند داشت يا بايد معيار اكسپوژر حد ترخيص به ازاي هر كدام از پنج اندام بررسي شده به صورت مجزا تعيين شود و يا اين كه در صورت استفاده از يك معيار كلي واحد، دستورالعمل هايي براي رعايت توسط افرادي كه بعد از ترخيص از فاصله نزديك با بيمار در ارتباط هستند، ارائه شود.