ساختار عاملي، روايي و پايايي مقياس رفتارهاي پر خطر در نوجوانان

مقدمه: رفتارهاي پرخطر از علل اصلي مرگ و كيفيت پايين زندگي نوجوانان و جوانان است. هدف پژوهش حاضر، بررسي ساختار عاملي، روايي و پايايي مقياس رفتارهاي پر خطر در نوجوانان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي بود. نمونه اي با تعداد 533 نفر دانش آموز مقطع راهنمايي و دبيرستان از بين دانش آموزان شهر تهران به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي محاسبه روايي، از مقياس هاي افسردگي كودكان، شادكامي آكسفورد و فاجعه سازي شناختي استفاده شد. جهت بررسي ساختار عاملي تاييدي مرتبه اول مقياس رفتارهاي پر خطر، از روش برآورد كمترين مقدار مجذورات وزن دار(WLS) و براي ارزيابي كفايت برازش مدل با داده ها، از شاخص هاي RMR ، RMSEA ، CFI ، AGFI ، GFI ،c2، c2/ dfوDc2  استفاده گرديد. پايايي به كمك روش آلفاي كرونباخ و بازآزمايي و تجزيه و تحليل داده ها با SPSS vol.16 و Lisrel vol.8.80 انجام شد. يافته هاي پژوهش: ميانگين نمره هاي پسران در هر سه سطح رفتارهاي پرخطر در مقايسه با ميانگين نمره هاي دختران، بالاتر است. ساختار عاملي مقياس با استفاده از تحليل عاملي تاييدي، مورد تاييد قرار گرفت. بررسي ضرايب همبستگي نشان داد كه رفتارهاي پر خطر با مقياس افسردگي كودكان(P 0.01) و فاجعه سازي شناختي(P 0.01) همبستگي مثبت معني داري دارد كه بيانگر روايي همگرا و همبستگي منفي معني دار با مقياس شادكامي آكسفورد(P 0.01) نشان دهنده روايي واگراي آن است. پايايي با روش آلفاي كرونباخ براي خرده مقياس هاي سطح يك، دو و سه به ترتيب 0/74، 0/69 و 0/75 و با روش بازآزمايي به ترتيب 0/71، 0/82 و 0/70 به دست آمد. بحث و نتيجه گيري: ساختار عاملي مرتبه اول سه عاملي »مقياس رفتارهاي پر خطر «، برازش خوبي با داده هاي مشاهده شده نشان داد. بر اساس يافته ها، مقياس رفتارهاي پرخطر در نوجوانان از ويژگي هاي روان سنجي قابل قبولي برخوردار است.