اثر بخشي درمان ذهن آگاهي بر ادراك بيماري و كيفيت زندگي بيماران مبتلاء به سندرم روده تحريك پذير

مقدمه: يكي از چالش هاي بيماران مبتلاء به سندرم روده تحريك پذير كاهش كيفيت زندگي و چگونگي ادراك بيماري است. در دهه اخير ذهن آگاهي به عنوان يكي از درمان هاي موثر در درمان بسياري از اختلالات معرفي شده است؛ هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي درمان ذهن آگاهي بر كيفيت زندگي و ادراك بيماري بيماران مبتلاء به سندرم روده تحريك پذير است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع آزمايشي مي باشد. نمونه آماري پژوهش، شامل 30 بيمار مبتلاء به سندرم روده تحريك پذير بود كه از ميان كليه بيماراني كه در سال 1393 به مراكز درماني شهر تبريز مراجعه كرده بودند و پس از مصاحبه، دريافت ملاك هاي تشخيصي RomeIII و تكميل پرسش نامه كيفيت زندگي و ادراك بيماري، با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده(15 نفر براي هر گروه) انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. دو ماه پس از اتمام دوره 8 جلسه اي(هفته اي يك جلسه گروهي 90 دقيقه اي به مدت دو ماه) درمان ذهن آگاهي، پرسش نامه كيفيت زندگي و ادراك بيماري در هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كواريانس چندمتغيره در نرم افزار SPSS vol.20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: درمان ذهن آگاهي در ارتقاي كيفيت زندگي(P=0.005) و افزايش ادراك بيماري(P=0.002) بيماران مبتلاء به سندرم روده تحريك پذير در گروه آزمايشي به طور معناداري اثربخش بوده است. بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه با اجراي درمان ذهن آگاهي مي توان به ارتقاي كيفيت زندگي و ادراك بيماري در بيماران مبتلاء به سندرم روده تحريك پذير كمك كرد.