ارزيابي حساسيت دارويي گونه هاي آسپرژيلوس جدا شده از بخش ICU بيمارستان در شرايط آزمايشگاهي

مقدمه: آسپرژيلوزيس مهاجم، تهديدآميزترين بيماري در بيماران داراي نقص سيستم ايمني بوده كه بيشترين ميزان مرگ و مير در بين عفونت هاي قارچي مهاجم را در بيمارستان دارد. هدف از اين تحقيق تعيين حساسيت دارويي بر روي گونه هاي آسپرژيلوس جدا شده از بيمارستان ها بوده است. مواد و روش ها: پس از جمع آوري 160 پليت حاوي محيط سابورود دكستروز آگار از هوا و محيط بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان ها، شناسايي فنوتيپي و مولكولي كلني ها به منظور شناسايي گونه هاي آسپرژيلوس انجام شد. پس از استخراج DNA، شناسايي مولكولي با استفاده از پرايمرهاي يونيورسال قارچ ها(ناحيه ژني ITS) و نهايتاً توالي يابي DNAصورت گرفت. تست حساسيت دارويي به روش براث ميكرودايلوشن(CLSIM38A2) براي ايزوله هاي آسپرژيلوس انجام گرفت. يافته هاي پژوهش: از 160 نمونه محيط بيمارستان، 11 گونه Aspergillus به دست آمد. 11 ايزوله پس از توالي يابي 5 مورد آ.فلاووس، 3 مورد آ.سيدويي، 1 مورد آ.فوميگاتوس و 2 مورد آ.اوريزه شناسايي شدند. نتايج تست ارزيابي حساسيت داروي ضد قارچي مطالعه حاضر نشان داد كه آ.سيدويي و آ.فوميگاتوس به آمفوتريسين ب و وريكونازول حساس و به ايتراكونازول مقاوم بودند. آ.سيدويي مقاوم به كاسپوفانژين بوده در حالي كه آ.فوميگاتوس به اين دارو حساس بود. آ.فلاووس ها به همه داروهاي مورد مطالعه حساس بودند. بحث و نتيجه گيري: به تاخير افتادن تشخيص قطعي، عدم درمان مناسب و به موقع، وجود بيماري هاي مختلف زمينه ايي و نوتروپني از دلايل بالا بودن مرگ و مير بيماران مبتلايان به آسپرژيلوزيس به خصوص در بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان ها مي باشد.