مقايسۀ ميان طول موج‌هاي مختلف ليزر ديود در شبيه‌سازي ليزر درماني درون وريدي (EVLT)

مقدمه: ليزر درماني درون وريدي (Endovenous laser treatmentEVLT) يك روش گرما درماني به صورت حداقل تهاجمي براي درمان رگ هاي واريس است. استفاده از ليزر مزاياي زيادي بر روش هاي جراحي دارد كه از آن جمله مي توان به افزايش دقت، خونريزي كمتر و دست كاري كمتر بافت اشاره كرد. مدل كردن بهينۀ اثر ليزر بر بافت براي بهتر شدن درمان و حفظ بافت سالم امري ضروري است. هدف از اين مقاله ارائۀ مدلي براي شبيه سازي ميزان حرارت و آسيب وارد بر بافت رگ در طول موج هاي مختلف ليزر ديود است. روش بررسي: براي اين كار، مدلي سه بُعدي طراحي شده است. رگ به صورت استوانه اي متقارن فرض شده است كه توسط بافت همگن مجاور احاطه شده است. از روش مونت كارلو براي مدل سازي انتشار نور درون بافت استفاده شده است. سپس روش المان محدود براي مدل كردن معادلۀ پنس براي بررسي افزايش دماي درون بافت به كار گرفته شد و در نهايت ميزان آسيب به بافت توسط معادلۀ آرنيوس محاسبه گرديد. يافته ها و نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده از شبيه سازي در طول موج هاي پايين به دليل ضريب جذب بالاتر نور در طول موج 980 نانومتر درمقايسه با طول موج 810 نانومتر، حرارت بيشتر و در نتيجه آسيب بيشتر به ديواره در اين طول موج ايجاد شده است. نتايج نشان دادند در طول موج 1470 نانومتر در مقايسه با طول موج 980 نانومتر مي توان با به كارگيري توان هاي كمتر ليزر به نتايج مطلوب مشابه دست يافت. در بررسي تأثير مدت زمان تابش در ايجاد حرارت در بافت، به ازاء اعمال انرژي يكسان با تغيير توان و مدت زمان تابش، شبيه سازي ها نشان دادند كه افزايش مدت زمان تابش با اعمال توان كمتر در مقايسه با اعمال ليزر با توان بيشتر، حرارت بيشتر و مدت زمان تابش كمتري را به همراه خواهد داشت.