تفكر تأملي از نگاه هيدگر و انديشه شاعرانه در نگاره‌هاي پل كلي

هدف از نگارش مقالۀ حاضر بررسي ريشه هاي انديشۀ تصويري شاعرانه در نگاره سازي پل كلي؛ با تأكيد بر نگرش مارتين هيدگر در خصوص تفكر تأملي به مثابۀ انديشيدن در رهايي و ظهور حقيقتِ وجوديِ موجودات است. لذا به منظور راه يافتن به كنه برداشت هاي هيدگر از خصلت شاعري به عنوان ذات هنر و ارتباطش با شيوۀ آفرينش هاي هنري پل كلي؛ در اين نوشتار تلاش مي شود به اين پرسش اصلي پاسخ داده شود كه با توجه به اين كه هيدگر ذات انديشۀ شاعرانه را بنا كردن حقيقتِ هستي چونان كشف حجاب مي خواند؛ آيا به راستي مي توان گفت؛ در بيان تصويري پل كلي حقيقتِ وجودي عناصر و اشياء در راستاي شيوۀ خاصِ نگرش او به هستي آشكار خواهد شد؟ سپس درباره يافته ها و نتيجۀ حاصل آمده بايد گفت: با واكاوي آراء هيدگر در خصوص چگونگي رخداد حقيقت در اثر هنري و ارتباط آن با فرآوري هنري و تفكر شاعرانۀ هنرمند و مقايسۀ آن با طريق تأملات پل كلي و اعتقادش بر پديدار شدن عناصر موجودِ نگاره در گونه اي از فرآيند شكل دهي به همراه وحدت هنرمند با هستي و تأمل راستين او به طبيعت در جريان خلق نگاره هايش؛ مي توان گفت كه از نظر هيدگر تفكر تأملي، نحوه اي از چگونه زيستن انسان در عالم و ارتباطش با موجودات در خصلت رها گذاشتن آن ها به دور از هر گونه القاي انديشۀ استيلاگرانه است؛ و پل كلي بر خلاف اكثر هنرمندان دورۀ مدرنيسم توانسته اين شيوۀ نگرش را در آفرينش هاي هنري خود پياده نمايد. بدين علت است كه هيدگر با ديدن آثار اين هنرمند؛ نگاره هاي او را به دليل آشكار كردن حقيقتِ وجوديِ موجودات ارج مي نهد.