كنترل تركيبي خطي سازي فيدبك و هوشمند جهت كنترل سطح گلوكز خون مبتني بر مدل تأخيري پالمبو

بيماري ديابت يكي از مسائل حائز اهميت در حوزه پزشكي مي باشد و تعيين نرخ مناسب تزريق انسولين جهت تنظيم سطح گلوكز خون بيماران مبتلا به ديابت، امري حياتي به شمار مي رود. در اين مقاله مسئله ي رديابي گلوكز خون پلاسماي مطلوب با استفاده از تجويز انسولين زير جلدي بيان گرديده است. مدل رياضي به كار رفته براي سيستم تنظيم گلوكز انسولين در اين مقاله، مبتني بر مدل غير خطي تأخيري پالمبو بوده كه از جمله كامل ترين مدل ها در چند سال اخير محسوب مي گردد. روش كنترلي به كار رفته توسط پالمبو براساس خطي سازي فيدبك نيز يكي از كامل ترين روش هاي كنترلي ارائه شده در اين زمينه به شمار مي آيد. مشكل اصلي اين روش مسئله ي جايابي مكان قطب هاي حلقه بسته مطلوب براساس روش سعي و خطا بوده، قرارگيري قطب هاي حلقه بسته در مكاني دور از محور موهومي باعث كاهش نوسانات و افزايش خطاي ماندگار شده كه در موضوع تزريق انسولين يك معضل اساسي محسوب مي گردد. جهت رفع اين مشكل در اين مقاله براي اولين بار از تلفيق روش كنترل منطق فازي بهينه شده توسط الگوريتم ژنتيك و روش خطي سازي فيدبك به عنوان روش تركيبي، براي تنظيم سطح گلوكز خون بيماران مبتلا به ديابت استفاده شده و پايدارسازي سطح گلوكز خون سه بيمار مبتلا به ديابت با شرايط اوليه متفاوت شبيه سازي شده است. از جمله مزاياي روش پيشنهادي مي توان به مقاومت بسيار بالاي روش ارائه شده در مقابل حضور عدم قطعيت و اغتشاش اشاره نمود. در نهايت نتايج شبيه سازي روش هاي كنترلي پيشنهادي با روش كنترلي مبتني بر جايابي قطب پالمبو مقايسه گرديده كه بيانگر عملكرد فوق العاده ي كنترل كننده ي پيشنهادي براي رديابي سطح گلوكز خون مطلوب با كمترين خطاي ممكن در حضور عدم قطعيت و يا بدون لحاظ عدم قطعيت مي باشد.