تحليلي بر مباني هستي‌شناسي و معرفت‌شناسي نظريه برخاسته از زمينه

روش تحقيق «نظريه برخاسته از زمينه» يكي از روش‌هاي تحقيق كيفي است كه به خلق يك نظريه از دل داده‌ها در نظامي كل‌نگر مي‌پردازد. هر روش‌شناسي مشخص در تحقيق، ريشه در يك نظام معرفت‌شناسي دارد كه در مسير اعتباربخشي به معرفت‌ حاصل‌شده از آن حمايت مي‌نمايد. تا امروز روش‌هاي تحقيق كيفي در كشور ما بيشتر با معرفت‌شناسي پديدارشناسانه توضيح داده‌شده است. گرچه ممكن است نظريه برخاسته از زمينه به‌عنوان يكي از روش‌هاي شناخته‌شده در تحقيق‌هاي كيفي با مفاهيم مذكور نيز قابل توضيح باشد، اما به‌زعم كساني كه مبدع آن هستند، داراي پشتوانه‌هاي معرفت شناسانه‌اي است كه ريشه در فلسفه پراگماتيسم و همچنين مكتب كنش متقابل نمادين دارند. در اين مقاله سعي شده با بررسي انديشه‌هاي مذكور و پي‌جويي تأثيرات آن‌ها درروش‌شناسي اين نظريه، راه را براي فهم بهتر اين روش‌شناسي مشخص هموار كند. داده‌هاي اين مقاله با تكنيك مطالعه كتابخانه‌اي جمع‌آوري‌شده و با روش استدلال منطقي مورد مقايسه تطبيقي و نتيجه‌گيري قرارگرفته است. نتيجه تحقيق نشان مي دهدكه مفروضات معرفت‌شناسي و بايسته‌هاي روش شناسانه نظريه برخاسته از روش‌شناسي پيچيده، جزءنگري به‌جاي كل‌نگر، محقق خود ابزار تحقيق، روبرو شدن با مشاركت‌كننده به‌جاي نمونه مي‌باشند.