آموختن از هايدگر: پديدارشناسي در معماري تأثير فلسفۀ هايدگر در نظريه‌پردازي معماري: هويت مكان در نظريات كريستين نوربرگ شولتس و كريستوفر الكساندر

موضوع اين مطالعه، روش پديدارشناسي مارتين هايدگر، فيلسوف آلماني قرن بيستم و تأثيرپذيري برخي معماران پست مدرن از نظريه او در ارائه نظريات جديد معماري، در دهه 60 همان قرن است. هايدگر كه ناقد سوبژكتيويسم در تفكّر مدرن بود، با روي آوري به شعر شاعران بزرگ آلمان، شعر را بهترين نحو انديشيدن خواند. دو تن از پيشگامان معماري پست مدرن، كريستين نوربرگ شولتس و كريستوفر الكساندر، با پيروي از روش پديدارشناسي و رويكرد هايدگر به زبان، شعر، هنر و معماري، تلاش كردند تا نظريات تازه اي در معماري ارائه كنند و نقش زبان و شعر و محيط را در ادراك و طراحي معماري نشان دهند. روش اين مطالعه همچون موضوع آن پديدارشناختي است و به توصيف پديدارشناسي زبان، شعر و هنر در انديشه هايدگر و ديدگاه هاي معماران متأثر از آن و نتايجش در معماري پست مدرن مي پردازد؛ با اين هدف كه نشان دهد هويت در معماري، امري عرَضي نيست و ارتباط مستقيم به عالم هر پديده و بستر پديداري آن دارد.