ترسيم جايگاه قرآن در منظومه علوم تجربي؛ با تاكيد بر علوم حوزه سلامت

مقدمه: ارتباط صحيح و منطقي ميان علوم، نيازمند داشتن تصوري درست از جايگاه اين رشته ها در منظومه علوم است. وقتي از بالا به جايگاه علوم و كيفيت چينش آنها در كنار هم مي نگريم، بهتر مي توانيم به ارتباطات و نحوه تعامل آنها پي ببريم. نكته مهم ديگري كه در ارتباط با علوم سلامت مطرح است، ميان رشته اي يا فرارشته اي بودن آن است. در فرارشته اي ها علوم مختلفي براي حل مسايل عيني و كاربردي اجتماع در تعامل با يكديگر هستند. بافت محوربودن، تركيب و يكپارچه سازي از ديگر ويژگي هاي فرارشته اي ها محسوب مي شوند كه در علوم سلامت قابل مشاهده اند. فرارشته بودن علوم سلامت موجب مي شود ارتباط مطالعات قرآني با آن بسيار پيچيده تر باشد. مطالعات در حوزه سلامت و دين حاكي از آن است كه تعامل اين دو حوزه موجب مي شود ابعادِ ميان رشته اي علوم سلامت بسيار پررنگ تر شده و طرح مباحث رواني و اجتماعي در علوم سلامت جدي تر پيگيري شوند. نتيجه گيري: مطالعات قرآني، ذيل علوم انسانيِ غيرتجربي جاي گذاري مي شود، اما علوم سلامت فرارشته اي هستند كه با دو گونه علوم انسانيِ غيرتجربي و علوم طبيعي مرتبطند. بنابراين ارتباط ميان آنها نيز در زمره ميان رشتگي قوي محسوب مي شود. علوم انسانيِ تجربي، بيشترين نزديكي را به مطالعات قرآني و علوم بهداشت در منظومه علوم دارند و مي توان علوم انساني تجربي را به عنوان اتصال دهنده علوم شكل دهنده مطالعات قرآني و حوزه بهداشت در نظر گرفت. بنابراين، علوم اجتماعي و روان شناختي بهترين علوم براي برقراري زبان مشترك و تعامل ميان اين دو حوزه محسوب مي شوند. با اين زبان مشترك حتي مي توان تعامل و گفت وگوي مطالعات قرآني با حوزه زيستيِ علوم بهداشت را نيز متصور دانست.