محتوي و استناد در روايات طبي

مقدمه: علم طب داراي سلسله صورت مساله هايي است كه بايد پاسخ به آنها كشف شود. طب رايج با همه حرف و حديث هايي كه درباره آن وجود دارد، داراي متدولوژي و مباني براي پاسخ به سئوال هاي خود است و طبق آنها پيش مي رود. در باب طب اسلامي به عنوان جايگزين طب رايج با متدولوژي و مباني متقن مواجه نيستيم. امروزه گرچه شايد استناد به حديث و روايات براي رسيدن به طب جديد پديده اي نو باشد اما اصل استناد به روايت، پديده اي جديد نيست بلكه در طول قرن ها از سوي مكاتب گوناگون مورد توجه بوده و مكتب ها و مسلك هايي از جمله اخباريون و اصوليون به وجود آمده اند كه هر يك حرفي براي گفتن دارند. هدف پژوهش حاضر، تبيين گستره تحليل محتوي و استناد در حوزه روايات طبي بود. نتيجه گيري: رويكرد مواجهه با روايات طبي، مي بايست همراه با يك مواجهه علمي باشد؛ در نحوه جمع آوري روايت، در تحليل محتوي و نيز در مرحله آزمايش و نتيجه گيري. افراط و تفريطي كه نوعاً در مواجهه با روايات طبي ديده مي شود، هر دو آسيب زننده خواهند بود. اين كه به تمامي اين روايات به چشم سنت قطعي نگريسته شود يا اين كه بدون هر گونه بررسي كارشناسانه، به تمامي آنها با ديدي خالي از اعتماد بنگرند، هر دو آسيب زاست.