بررسي تحمل به تنش كم ‌آبي 11 هيبريد ذرت (Zea mays L.) در مرحله گياهچه‌اي با اندازه‌گيري سيستم دفاع آنتي‌اكسيداني و صفات فيزيولوژيكي

كمبود آب يكي از مهم ترين تنش محيطي كه باعث كاهش رشد گياه مي شود. اين آزمايش در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي به روش كرت هاي يك بار خرد شده با سه تكرار در ايستگاه تحقيقات كشاورزي مغان در سال زراعي 1398 اجرا شد. دو سطح آبياري عادي و قطع آبياري در مرحله گياهچه اي (قطع آبياري بعد از سبز شدن بوته ها به مدت 21 روز اعمال گرديد) در كرت هاي اصلي و 11 هيبريد ذرت در كرت هاي فرعي مقايسه شد. نتايج نشان داد كه تنش كم آبي ارتفاع بوته، وزن خشك، محتواي كلروفيل و رطوبت نسبي آب برگ هيبريدهاي ذرت را به طور معني دار كاهش داد. مقدار مالون دي آلدئيد تحت تنش كم آبي افزايش يافت. اين در حالي است تنش كم آبي اثر معني داري روي ميزان پلي فنول كل و هيدروژن پراكسيد نداشت. تجزيه الكتروفورزي فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان روي ژل پلي آكريلاميد هشت درصد نشان داد كه به ترتيب دو و يك ايزوفرم براي پراكسيداز و كاتالاز در هيبريدهاي ذرت مورد مطالعه مشاهده شد. تنش كم آبي به طور معني دار موجب افزايش فعاليت ايزوفرم هاي پراكسيداز و كاتالاز شد. مي توان چنين نتيجه گرفت كه گياه ذرت از طريق افزايش فعاليت سيستم دفاع آنتي اكسيدان و فتوسنتزي اثر تنش كم آبي را كاهش مي دهد. بر اساس نتايج حاصل هيبريد KLM77021/4-1-2-1-2-4-1 × K47/3 نسبت به هيبريدهاي ذرت مورد مطالعه، جزء هيبريد متحمل به كم آبي شناسايي شد.