بررسي كشت كينوا (Chenopodium quinoa Willd.) تحت فواصل مختلف آبياري و محلول‌پاشي در منطقه سراوان

سراوان جزء مناطق خشك كشور محسوب مي شود، از اين رو كشت گياهان سازگار با اين مناطق مي تواند جهت بهبود كشاورزي اين استان موثر باشد. از جمله گياهاني كه جديدا در كشور مورد توجه قرار گرفته كينوا مي باشد، اين گياه مقاوم به شرايط نامناسب محيطي است. لذا اين آزمايش با هدف بررسي سطوح مختلف آبياري و محلول پاشي با سولفات روي و منگنز در اسفند سال 1397 در مزرعه تحقيقاتي مجتمع آموزش عالي سراوان به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سه سطح آبياري (50 ، 80 و 110 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) در كرت اصلي و محلول پاشي با سولفات روي (سه در هزار)، سولفات منگنز (سه در هزار) و عدم محلول پاشي در كرت فرعي بود. نتايج نشان داد كه برهم كنش سطوح آبياري و محلول پاشي در صفات ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد گل، عدد كلروفيل متر و وزن هزار دانه معني دار شد. در تمام تيمارهاي آبياري، اعمال سولفات روي نسبت به استفاده از سولفات منگنز و عدم محلول پاشي از برتري نسبي برخوردار بود. بيشترين عملكرد دانه به ترتيب در تيمارهاي 50، 80 و 110 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير مشاهده گرديد، تيمار تنش خفيف نسبت به تنش ملايم 24 درصد و از تنش شديد 3.4 برابر بيشتر عملكرد دانه را دارا بود. بيشترين عملكرد دانه در تيمار محلول پاشي با سولفات روي مشاهده شد كه نسبت به تيمار عدم محلول پاشي 26 درصد از عملكرد دانه بيشتري برخوردار بود. نتايج روابط همبستگي نشان داد كه بيشترين همبستگي عملكرد دانه با زيست توده، وزن خشك برگ و تعداد برگ مي باشد. به طور كلي مي توان از محلول پاشي با سولفات روي به عنوان يك راهكار زراعي در افزايش عملكرد گياه كينوا درشرايط آب و هوايي سراوان استفاده كرد.