تواماني محبت و محنت از منظر عطار (برگرفته از حكايات تمثيلي و كنايات عطار)

The Simultaneity of Affection and Tribulation from the View point of Atar Neishaburi

آثار تعليمي خواه به صورت نثر و خواه به صورت نظم آثاري هستندكه هدف نويسنده يا شاعر را در آن آموزش اخلاق و تعليم انديشه هاي پسنديده مذهبي و عرفاني است. مي دانيم كه از قرن ششم، اشعار حكيمانه وتعليمي با اشعار عرفاني چنان آميخته مي شود، كه جدا كردن اين دو محال به نظر مي رسد. يكي از گونه هاي شعر عرفاني كه هدف آن تعليم آموزه هاي عرفاني است شعر تمثيلي است، كه عطار بيش از عارفان قبل از خود در آثارش به كار برده است. «منطق الطير» بهترين نمونه در استفاده از قصه و حكايت و زبان حيوانات است كه عطار به بهترين صورت آن را بيان كرده است. هنگامي كه به كاوش در متون تعليمي و عرفاني مي پردازيم در نهايت به يك نقطه مركزي يا محوري مي رسيم كه «عشق و محبت» نام دارد. عطار در اكثر داستان هاي تمثيلي خود، عشق و محبت را قرين درد و محنت مي داند. در اين جستار سعي بر آن است تا با توجه به تمثيلات و حكايات، تقارن «محبت» و «محنت» را در آثار اين شاعر عارف و وارسته، مورد بررسي قرار گيرد.

When we search the mystic literature, we reach at a central point called "affection". It is presumed that from the 6th century, the didactic poetry has been inseparable from that of the Mystic one. Attar believes in simultaneity of love and affection with tribulation. He believes that difficulties and tribulations have a constructing role in the perfection route, and sincere lover should recognize them and conduct well facing them. One of the salient features of Atar's poem style in his allegorical work, Manteque-ul- Teir, is his unique use of pain concept. He believes that pain is the motivating force for the wayfarer in the perfection route, and is the preparatory need for behavior. In this study having defined and clarified the meanings of "Affection" and "tribulation" the simultaneity of these two concepts in the works of Atar Neishaburi was studied and some expressions of simultaneity of affection and tribulation were mentioned.