سبد استاندارد انرژي تجديدپذير(RPS) و دستيابي به تركيب بهينه انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران

تحولات جهاني در زمينه توجه به حفظ محيط زيست و فناپذير بودن منابع فسيلي، گرايش به استفاده از انرژي هاي تجديدپذير پذير را سرعت بخشيده است. سبد استاندارد انرژي تجديدپذير (RPS) يكي از سياست هاي دولت در جهت توسعه انرژي هاي تجديدپذير در سبد مصرفي انرژي است. اين سياست بيان كننده يك حداقل مقداري از انرژي تجديدپذير است كه هر عرضه كننده ي برق مجبور به توليد مي باشد. از آنجا كه اين سياست در كشورهايي مختلف به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته ولي تاكنون مطالعه اي در اين زمينه در كشور ايران انجام نشده است. بدين منظور در اين مطالعه ابتدا به معرفي تجارب كشورهاي موفق در زمينه سياست RPS پرداخته شده، سپس با استفاده از تكنيك برنامه ريزي خطي و محدوديت مهم 10 درصد سبد استاندارد انرژي تجديدپذير (RPS) كه در آن دولت برق هاي منطقه اي مجبور به ارائه 10 درصد از مصرف برق سالانه از انرژي تجديدپذير مي كند، تركيب سبد بهينه استفاده از انرژي هاي تجديدپذير ارائه شده است. نتايج حاكي از آن است كه حداكثر توليد از انرژي هاي تجديدپذير حدود 65559/13 تراوات ساعت مي باشد. از كل مقادير بهينه به دست آمده )در سبد RPS) سهم هر يك از انرژي هاي خورشيدي، زيست توده، زمين گرمايي، انرژي بادي، برق آبي و انرژي جزر و مد به ترتيب برابر با 4/29، 9/19 ،5/8، 30/9، 34/337، 30/19 مي باشد.