استراتژي امنيت انرژي هند تا سال ۲۰۳۵ و جايگاه جمهوري اسلامي ايران

حوزه انرژي يكي از مهم ترين ظرفيت هاي تجاري بين ايران و هند است. هند به دليل جمعيت زياد و رشد اقتصادي بالا، به منابع جديد انرژي نياز دارد؛ بطوريكه تا سال ۲۰۳۵ به سومين مصرف كننده بزرگ انرژي جهان تبديل خواهد شد. از سوي ديگر ايران به عنوان بزرگ ترين دارنده ي ذخاير گاز و سومين كشور دارنده ي ذخاير نفت جهان، از توانايي تأمين پايدار نيازهاي هند در حوزه انرژي برخوردار است. بنابراين، انرژي مي تواند به عنوان يكي از مهم ترين زمينه هاي گسترش روابط بين دو كشور در نظر گرفته شود، اما وجود موانعي هم چون وضع تحريم هاي بين المللي عليه ايران و فشار آمريكا مي تواند اين روابط را از نظر كيفي و كمي تحت تأثير قرار دهد. مقاله حاضر در صدد پاسخگويي به اين پرسش است كه: راهبُرد بلندمدت هند در تأمين انرژي چيست؟ و ايران چه جايگاهي در تأمين بلندمدت انرژي اين كشور دارد؟ فرضيه مقاله اين است كه هند نمي تواند منابع انرژي ايران، خصوصاً گاز را ناديده بگيرد؛ زيرا واردات از ديگر كشورها با قيمت هاي بالا و مشكل امنيت و پايداري عرضه مواجه هستند. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي - تحليلي با استناد به منابع كتابخانه اي و اينترنتي است و سعي شده از آمارهاي بين المللي معتبر استفاده شود.