كاربرد الگوي داده –ستانده به‌ منظور ارزيابي جايگاه بخش نفت و گاز در اقتصاد ايران

در مقاله حاضر، بخش نفت و گاز در اقتصاد ايران به عنوان يك صنعت مهم و كليدي، با استفاده از جدول دادهستانده سال 1390(آخرين جدول داده ستانده كه از سوي مركز آمار ايران منتشرشده است) مورد بررسي قرار مي گيرد. براي بررسي جايگاه بخش نفت و گاز در اقتصاد ايران، ضرايب متنوعي از جمله ضرايب پسين و پيشين محاسبه شده اند. براساس يافته هاي اين مقاله، بخش خدمات مهم ترين عرضه كننده نهاده هاي مورد نياز براي توليد در بخش نفت و گاز مي باشد شاخص حساسيت انتشار براي صنعت نفت، بزرگ تر از واحد بوده كه نشان مي دهد ساير بخش ها از محصولات اين صنعت در پيشبرد مقاصد توليدي خود به طور مستقيم و غير مستقيم به نحو مطلوبي استفاده مي كنند. صنعت نفت از نظر كشش توليد كل رتبه سوم را به خود اختصاص داده، كه از يك طرف اهميت اين صنعت را از نظر پيوند با ساير فعاليت هاي اقتصادي و از طرف ديگر نقشي است كه اين صنعت بيان كننده در جبران تقاضاي نهايي دارد. در اين مقاله علاوه بر موارد فوق، شاخص هاي پسين و پيشين بخش نفت و گاز با استفاده از جداول داده و ستانده سال هاي 1370، 1380 و 1390 كه از سوي مركز آمار منتشر شده است، نيز محاسبه و ملاحظه شد كه ضريب پيوستگي پيشين طي اين سال ها افزايش يافته است كه علت آن را مي توان رشد بخش پايين دستي صنعت نفت و گاز دانست. ازآنجايي كه ستانده بخش نفت و گاز نهاده اصلي در بخش پايين دستي نفت و گاز مي باشد، گسترش صنعت پالايش طي سال هاي مورد بررسي، موجب افزايش اين ضريب شده است.