تخصيص بهينه گاز به زيربخش‌هاي مختلف مصرف با رويكرد اقتصاد مقاومتي

گاز طبيعي به عنوان يكي از حامل هاي انرژي، از لحاظ ملي و بين المللي اهميت زيادي دارد. از اين رو تخصيص بهينه آن به بخش هاي مختلف يكي از مهم ترين مسائل اقتصادي به ويژه در رويكرد اقتصاد مقاومتي مي باشد. هدف پژوهش حاضر نيز بررسي موضوع تخصيص بهينه گاز طبيعي به بخش هاي مختلف با توجه به سياست هاي اقتصاد مقاومتي است. در اين پژوهش ابتدا به كمك مطالعات كتابخانه اي و مصاحبه با خبرگان صنعت نفت و گاز، شاخص هاي مطرح براي اولويت بندي تخصيص به بخش هاي مختلف شناسايي و سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه و روش آنتروپي، اهميت شاخص هاي مطرح و ارزش كمي شاخص هاي مهم براي اولويت بندي تخصيص گاز از منظر خبرگان تعيين شد. حجم نمونه براساس روش كوكران، 62 نفر مشخص گرديد. روش تجزيه و تحليل داده ها آمار توصيفي و استنباطي (آزمون t) با استفاده از نرم افزار Spss22 مي باشد. در ادامه با استفاده از تكنيك تصميم گيري چند شاخصه TOPSIS بخش هاي مختلف اولويت بندي موزون و به كمك تكنيك تصميم گيري چند هدفه و اطلاعات موجود سهم بهينه بخش هاي مختلف از منابع محدود گاز مشخص گرديده است. مطابق نتايج به دست آمده شاخص ارزش افزوده، مهم ترين شاخص و تنوع سازي سبد انرژي، اشتغالزايي، الزامات استراتژيك، امنيت انرژي و شاخص عدالت اجتماعي به ترتيب دومين تا ششمين شاخص مهم براي اولويت بندي بخش هاي مختلف مي باشد. تخصيص بهينه گاز به صادرات داراي رتبۀ اول و بخش تزريق به ميادين نفتي در رتبه دوم و ديگر بخش ها شامل پتروشيمي، صنعت، نيروگاه و بخش خانگي و تجاري به ترتيب داراي رتبه سوم تا ششم مي باشند.