مقايسه تطبيقي انواع مدل‌هاي بهينه‌سازي توسعه شبكه‌هاي برق و گاز در استان خراسان

امروزه برنامه ريزي توسعه همزمان شبكه هاي برق و گاز به عنوان روشي براي حداقل سازي هزينه هاي سرمايه گذاري مورد توجه قرار گرفته است. در اين تحقيق انواع روش هاي توسعه شبكه هاي برق و گاز در يك مطالعه واقعي در استان خراسان مورد بررسي قرار گرفته است. براساس يافته هاي تحقيق كه در دو روش توسعه يكپارچه و نيز توسعه به روش ADMM كه در آن يك نهاد واسط، وظيفه هماهنگي دو شبكه برق و گاز را برعهده دارد نتايج يكساني را براي توسعه شبكه هاي برق و گاز به دست مي دهند، با اين تفاوت كه در حالت توسعه به روش ADMM هر شركت مسئول توسعه و بهره برداري شبكه متبوع خود خواهد بود. همچنين در حالت توسعه مستقل، ناهماهنگي بين شبكه هاي برق و گاز به هزينه زياد توسعه براي كل شبكه منجر مي شود. نتايج تحقيق در حالت رهبر پيرو نيز نشان دهنده آن است كه با پيرو بودن شبكه گاز، هزينه توسعه بيشتري نسبت به حالت توسعه يكپارچه به شبكه گاز تحميل مي شود. برنامه پاسخگويي بار نيز مي تواند هزينه توسعه در هر دو شبكه گاز و برق را كاهش دهد. در نهايت با مشاركت و ضريب نفوذ مناسب برنامه پاسخگويي بار، پروفيل بار روزانه مي تواند مسطح شود.