بررسي تأثير بعد پيكره‌بندي مجدد منابع داخلي از قابليت‌هاي پويا بر عملكرد كسب و كارها

كسب برتري رقابتي و دستيابي به عملكرد مطلوب از سوي شركتها و صنايع در شرايط رقابتي و پوياي امروز، به دليل نرخ بالاي تغييرات محيط عملياتي، ساختاري و فناوري ها از مهمترين چالش هاي پيش روي مديران است كه براي غلبه بر آنها نظريه ها و ديدگاههاي جديدي مطرح شده است. قابليت پويا، يكي از ديدگاه هايي است كه طي حدود دو دهه اخير به عنوان مكمل ديدگاه مبتني بر منابع، به ما در درك چگونگي توسعه منابع يك سازمان در طول زمان و نحوه حفظ برتري رقابتي ياري مي رساند. در پژوهش حاضر، مدلي مفهومي مرتبط با مهمترين قابليت هايي كه در بعد پيكره بندي مجدد منابع از قابليت هاي پويا مي تواند تاثير بسزايي بر بهبود عملكرد شركت هاي ساختماني داشته باشد ارائه شده است. مدل پژوهش به وسيله داده هاي جمع آوري شده از 97 شركت ساختماني در نرم افزار پي ال اس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحليل كه به روش مدلسازي معادلات ساختاري مبتني بر رويكرد حداقل مربعات جزيي صورت گرفته حاكي از آن است كه تاثير گذارترين مولفه در بعد پيكره بندي مجدد منابع داخلي از قابليت هاي پويا به منظور بهبود عملكرد شركت هاي ساختماني، قابليت يادگيري مي باشد.