بررسي عوامل مؤثر بر تعلق سازماني كاركنان شركت گاز استان كرمانشاه و ارائه ي الگوي مفهومي براي سنجش آن

امروزه مديران فرصت چنداني براي كنترل مستقيم كاركنان ندارند و براي تحقق اهداف بايد بيشتر زمان و توان خود را صرف شناسايي محيط بيروني سازمان كنند و ساير وظايف عادي را به كاركنان واگذار نمايند؛ در اين راستا وجود كاركنان برانگيخته، وظيفه شناس و متعهد در سازمان يك سرمايه ارزشمند محسوب مي گردد. عوامل متعددي به عنوان پيش نياز و پيامد تعلق سازماني كاركنان ذكر شده است؛ پژوهش حاضر، به دنبال بررسي تأثير عوامل فردي و سازماني بر تعلق سازماني و پيامدهاي حاصل از آن و در نهايت ارائه الگوي عملياتي تعلق سازماني است. پژوهش، از بُعد استراتژي؛ پيمايشي - توصيفي از بُعد هدف؛ توسعه اي - كاربردي، از نظر روش و ابزار جمع آوري داده ها؛ پرسشنامه اي مي باشد كه روايي آن از نظر خبرگان و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. جامعه آماري 480 نفر از كاركنان شركت گاز استان كرمانشاه مي باشد كه 288 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. به منظور تحليل داده ها از روش تحليل مسير استفاده شده است. نتايج آزمون نشان داد عوامل سازماني بر تعلق و پيامدهاي آن تأثيرگذار است اما تأثير عوامل فردي مورد تأييد قرار نگرفت. همچنين مشخص گرديد كه تعلق سازماني بر پيامدهاي سازماني بيشترين تأثير را دارد.