تفاوتهاي جنسيتي در ادراك زمان در رابطه با تعامل عدد و زمان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تفاوت هاي جنسيتي ادراك زمان در رابطه با پردازش اعداد است. روش: 56 نفر از دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه تبريز به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. آزمون رايانه اي ادراك زمان، به صورت اعداد 1،2،8،9 در دو بازه زماني كوتاه (400،500،300 ميلي ثانيه) و بلند (1100،1200،1000 ميلي ثانيه) به آزمودني ها ارائه شد و از آنها خواسته شد مدت زمان حضور اعداد را بازتوليد كنند. براي نحليل داده ها از آزمون نحليل واريانس با اندازه گيري مكرر سه عاملي استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بازه هاي زماني كوتاه بيش برآورد و بازه هاي زماني بلند كم برآورد شدند. اعداد بر برآورد زمان تاثير داشتند. دقت برآورد زمان به طول بازه هاي زماني و اعداد بستگي داشت. برآورد بازه هاي زماني كوتاه غيردقيق تر از بازه هاي زماني بلند بود. در بازه هاي زماني كوتاه، زنان در مقايسه با مردان برآورد زمان دقيق تري داشتند. برآورد مردان در بازه هاي زماني كوتاه دو برابر برآورد زنان بود. برعكس، مردان نسبت به زنان در بازه هاي زماني بلند برآورد زماني دقيق تري داشتند. اما تفاوت بين مردان و زنان به اندازه بازه هاي زماني كوتاه چشمگير نبود. نتيجه گيري: نتايج نشان دهنده تعامل عدد و جنسيت در ادراك زمان هست.