ارزيابي توانمندسازي روانشناختي مديران و تأثير آن بر نگرش آنان به برنامه‌ريزي استراتژيك در معاونت توسعه منابع انساني شركت ملي نفت ايران

هدف كلي تحقيق حاضر ارزيابي توانمندسازي روانشناختي مديران و تأثير آن بر نگرش آنان به برنامه ريزي استراتژيك در معاونت توسعه منابع انساني شركت ملي نفت ايران مي باشد. براي اين منظور، توانمندسازي روانشناختي مديران بر اساس نظريه وتن و كمرون (1998) در پنج بعد؛ احساس شايستگي، احساس خودمختاري، احساس معني داري، احساس اعتماد و احساس مؤثر بودن و نگرش به برنامه ريزي استراتژيك بر اساس مدل دينجر، تات اوغلو و گلايستر (2006) تعريف شده و فرضيات تحقيق را شكل داده است. جامعه آماري تحقيق شامل مديران شاغل در معاونت مذكور به تعداد 542 نفر بوده است. حجم نمونه آماري با استفاده از فرمول كوكران 225 نفر برآورد و نمونه تحقيق به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده است. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه مي باشد. پايايي پرسشنامه با استفاده از روش آلفاي كرونباخ براي سؤالات مربوط به پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي مديران و نگرش به برنامه ريزي استراتژيك به ترتيب 0/889 و 0/909 كسب گرديد. براي تجزيه و تحليل داده هاي آماري از آزمون هاي t تك گروهي، كلموگروفاسميرنف، همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شده است. نتايج حاصل حاكي از آن است كه توانمندسازي روانشناختي مديران بالاتر از حد متوسط مي باشد . همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه سه بعد احساس شايستگي(0/287)، احساس خودمختاري(0/182) و احساس معني داري(0/567) بر نگرش آنان به برنامه ريزي استراتژيك مؤثر بوده ولي تأثير دو بعد ديگر ؛ يعني، احساس اعتماد و مؤثر بودن بر نگرش آنان به برنامه ريزي استراتژيك در معاونت توسعه منابع انساني شركت ملي نفت ايران مورد تأييد واقع نگرديد.