اثربخشي آموزش شادماني به شيوه فوردايس بر ميزان اميد به زندگي زوجين در حال متاركه

هدف: پژوهش حاضر به منظور اثربخشي شادماني به شيوه فوردايس بر ميزان اميد به زندگي زوجين در حال متاركه هاي انجام شده است كه به مراكز مشاوره شهر برازجان مراجعه كردهاند. روش: روش پژوهش نيمه تجربي (مداخله اي) است كه از ميان زوجين نااميد در حال متاركه، تعداد 13 زوج به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و از اين تعداد 31 زوج به عنوان گروه گواه و 31 زوج به عنوان گروه آزمايش به صورت تصادفي استفاده شد « اميدواري ميلر » سازماندهي شدند. جهت حصول داده ها از پرسشنامه ي . اجراي مراحل كار به صورتي بود كه براي سنجش مقياس اميد به زندگي، 7 جلسه 33 دقيقه اي برگزار و در پايان براي دو گروه پس آزمون اجرا گرديد. پايايي، اعتبار و ساختار تحليل مقياس محاسبه شد و امتيازات براي الگوي مورد مطالعه به دست آمد. تحليل داده ها از طريق آزمون آماري t تست گروههاي مستقل و تحليل كواريانس (ANCOVA)انجام شد. يافته ها: نتايج t تست گروه هاي مستقل با توجه به كنترل سن و تحصيلات آزمودني ها، بيانگر معني داري اثربخشي آموزش شادماني به شيوه فوردايس بر افزايش اميد به زندگي زوجين در حال متاركه اي بود كه در گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه قرار داشتند (P 0.0001 و t=8/53)، يعني مقياس نشان مي دهد با آموزش، اميد به زندگي بيشتر مي شود، از سوي ديگر؛ يافته هاي اين پژوهش گوياي اهميت و تأثير آموزش شادماني به شيوه فوردايس بر اميد به زندگي زوجين در حال متاركه است. نتيجه گيري: براساس نتايج پژوهش، آموزش شادماني به شيوه فوردايس در افزايش اميد به زندگي زوجين در حال متاركه مؤثر است.