ارتباط بين سرسختي، تاب‌آوري و فرسودگي شغلي در بين بهورزان شبكه بهداشت و درمان شهرستان كامياران

مقدمه: سندرم فرسودگي شغلي خطرناكترين عامل تهديدكننده سلامت شاغلين حرف بهداشتي درماني است سرسختي بعنوان يك ويژگي شخصيتي، نحوه مقابله با استرس زاها را در افراد تعديل مي كند تاب آوري نيز در مورد كساني به كار مي رود كه در معرض خطر قرار مي گيرند ولي دچار اختلال نمي شوند. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين فرسودگي شغلي، سرسختي و تاب آوري در بين بهورزان شاغل در شبكه بهداشت و درمان شهرستان كامياران بود. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع تحليلي همبستگي است كه در بين 90 بهورز شهرستان كامياران انجام شد. داده ها از طريق پرسشنامه هاي سرسختي روانشناختي كوباسا، پرسشنامه تاب آوري كونور و ديويدسون (CDRIS)و فرسودگي شغلي مسلش استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين تاب آوري و سرسختي رابطه مستقيمي وجود دارد (0/409=r). بين تابآوري و تحليل عاطفي رابطه معكوس معناداري وجود دارد (0/384-=r). بين تاب آوري و مسخ شخصيت رابطه معكوس و معناداري وجود دارد (0/372=r). بين سرسختي وتحليل عاطفي رابطه معكوس و معناداري وجود دارد (0/342=r). بين سرسختي و مسخ شخصيت رابطه معكوس معناداري وجود دارد (0/435=r). بين تاب آوري و سرسختي با فقدان موفقيت فردي رابطه معناداري وجود دارد (r=0/087). نتيجه گيري: تاب آوري و سرسختي پيش بيني كننده فرسودگي شغلي بهورزان شاغل در شبكه بهداشت و درمان شهرستان كامياران بودند.