اثر منابع شغلي و كيفيت زندگي‌كاري بر پيوند كاري معلمان تربيت بدني استان كردستان

مقدمه: آنچه مسلم است در ساليان اخير پيوندكاري يكي از موضوعات مورد علاقه مشاوران و پژوهش گران حوزه رفتار سازماني و منابع انساني بوده است؛ چرا كه يكي از راه هاي توسعه، حفظ و افزايش بهره وري سرمايۀ انساني عجين شدن آنان با كاري است كه انجام مي دهند. هدف از اين پژوهش اثر منابع شغلي وكيفيت زندگي كاري بر پيوندكاري معلمان تربيت بدني استان كردستان بود. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري آن را كليه معلمان تربيت بدني (929 نفر) مدارس استان كردستان تشكيل مي دادند كه از اين تعداد براساس جدول تعيين حجم نمونه مورگان، حجم نمونه آماري برابر (274 نفر) انتخاب شد. آزمودني ها به صورت روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. علاوه بر آن جهت اندازه گيري متغيرها از پرسش نامه منابع شغلي باكر (2014)، پرسش نامه كيفيت زندگي كاري والتون (1973)، و پرسش نامه پيوندكاري شوفلي و سالونزا (2003) استفاده گرديد. در نهايت كليه تحليل هاي آماري با استفاده از نرم افزارهاي آماري SPSS 22 و Smart PLS20 انجام گرفت. يافته ها: يافته ها نشان داد منابع شغلي و كيفيت زندگي كاري هر دو بر پيوندكاري معلمان تربيت بدني اثر مثبت و معناداري دارند. در اين بين بيشترين اثرگذاري بر پيوندكاري مربوط به متغير منابع شغلي بود. افزون بر آن مشخص شد منابع شغلي به صورت مستقيم و به صورت غيرمستقيم از طريق كيفيت زندگي كاري بر پيوند كاري معلمان تربيت بدني اثر گذار است. نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين پژوهش، توجه جدي به متغيرهاي موثر بر دو متغير منابع شغلي و كيفيت زندگي كاري كه به نوعي پيوندكاري معلمان را تحت تاثير قرار مي دهند جهت داشتن مدارسي پويا، سالم و شاداب پيشنهاد مي گردد.