اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر حافظه سرگذشتي افراد افسرده غير باليني

مقدمه: طبق اعلام سازمان بهداشت جهاني افسردگي يكي از مشكلات روانشناختي شايع است. عوامل شناختي متعددي در آسيب پذيري افسردگي نقش دارند، يكي از اين عوامل كه توجه پژوهشگران زيادي را به خود جلب كرده است، حافظه سرگذشتي است. حافظه سرگذشتي در واقع بازنمايي شخصي يك فرد از گذشته ي خود است.يكي از مشكلات شناختي اي كه افراد افسرده با آن مواجهه هستند و باعث تداوم و عود نشانه هاي افسردگي است، بيش كلي گرايي خاطرات سرگذشتي است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود اين متغير شناختي بود. روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي پيش آزمونپس آزمون همراه با گروه كنترل بود. نمونه مورد نظر شامل 10نفر در گروه آزمايش و 8 نفر در گروه كنترل بود كه گروه آزمايش به مدت 8 جلسه ي 2ساعته تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به صورت گروهي قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه افسردگي بك و آزمون حافظه سرگذشتي بود. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس حاكي از افزايش نمره اختصاصي حافظه سرگذشتي و كاهش زمان واكنش به حافظه سرگذشتي در گروه آزمايش بود. با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر و ارائه تبيين هاي نظري و پژوهشي مرتبط با نتايج گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد به عنوان يك روش درماني اثر بخش در زمينه حافظه سرگذشتي افراد افسرده توصيه مي گردد.