بررسي اثربخشي مصاحبه انگيزشي و دارو در ماني بر ولع مصرف مواد در مقايسه با دارودرماني

ولع مصرف ، يك ميل غير قابل كنترل براي مصرف مواد است، ميلي كه اگربرآورده نشود رنج روانشناختي و بدني فراواني همچون ضعف، بي اشتهايي،اضطراب، بي خوابي، پرخاشگري وافسردگي را در پي دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي ميزان تأثير دارو و مصاحبه انگيزشي در درمان ولع مصرف معتادان بوده است . اين پژوهش قصد داشت كه اثربخشي مصاحبه انگيزشي به همراه دارودرماني در ولع مصرف مواد را با دارودرماني صرف مورد مقايسه قرار دهد. جامعه مورد مطالعه شامل معتادين ايراني كه در زمينه ترك اعتياد اقدام كرده اند بوده است. به روش نمونه گيري در دسترس نمونه اي شامل بيست نفر از افرادي كه به مراكز درمان اعتياد در شهر كرج مراجعه نموده اند انتخاب شد. دو مركز ترك اعتياد كه زير نظر وزارت بهداشت و درمان فعاليت مي كنند شامل مركز درمان اعتياد پارس آريان و مركز درمان اعتياد آريانا بود. به روش تصادفي 10 نفر از هر مركز درماني از بين تمام معتاديني كه براي ترك اعتياد در طي يك ماه به مركز درماني مراجعه كرده بودند انتخاب شد(10 نفر گروه دارودرماني و 10 نفر گروه دارودرماني ومصاحبه انگيزشي). جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كواريانس و t استودنت استفاده شد.طبق نتايج بدست امده دارو درماني و مصاحبه انگيزشي در كاهش ولع مصرف مواد موثر ميباشد اما تركيب دارودرماني به همراه مصاحبه انگيزشي در كاهش ولع مصرف موثرتر از دارودرماني به تنهايي مي باشد.مي توان نتيجه گرفت كه مصاحبه انگيزشي بعنوان يك مداخله روانشناختي در كنار دارو درماني ميتواند نقش موثري در كاهش ولع مصرف داشته باشد